[zaloguj się]
[pdf]

ADAMANTYNOWY (3) ai

adamantynowy (2), adamantynow (1); adamantynowy HistAl, WisznTr; adamantynow HistAl.

Pisane dużą literą, a nagłosowe prawdopodobnie jasne (tak w adamentny), drugie i trzecie jasne (w tym trzecie 1 r. nie kreskowane).

Fleksja
sg
f Dadamantynow(e)j n D
A Aadamantynow(e)

sg f D adamantynow(e)j (1). ◊ A adamantynowę (1). ◊ n A adamantynow(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przymiotnik od „adamantyn” [adamantinus, adamanteus ‒ to co z adamantu uczyniono jest Mącz 3b; adamantinus – z dyjamenta urobiony, twardy jako dyjament Calep; dyjamentowy ‒ adamantinus, adamanteus Cn] (3): Iádąc tedy przez dziewięćdzieſiąt dni przyiecháli ku niektorey gorze Adámánthynowey/ ná ktorey brzegu złote łáńcuchy wiſiáły HistAl L; Iako [!] Alexander wſthąpił na [!] gorę Adámantynowę. HistAl Lv.
Przen: twardy, nieczuły (1):
Wyrażenie: »adamantynowe serce« [adamantinurn cor — zakamieniałe serce Mącz 3b]: Nie s Kaukaſowych ſkał ieſtem národzony/ Nie okrutnych Tygryſow pierśiámich karmiony: Nie Adámántynowe ſerce w ćiele noſzę WisznTr 9.

Cf ADAMENTNY, DYJAMENTOWY

KK