[zaloguj się]
[pdf]

2. GŁĄB (9) sb f

głąb (8), głęb (1); głąb SienLek, Strum (2), Oczko, KochPs, Calep, RybGęśli, SarnStat; głęb Mącz.

-b (3) Strum (2), KochPs, - (3) Mącz, SienLek, Oczko.

Fleksja
sg
N głąb
A głąb

sg N głąb (1). ◊ A głąb (8). ◊ [L cf GŁĘBIA sg L.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Przestrzeń, oddalenie w dół od powierzchni; altitudo Mącz, Calep, Cn; altum, fastigium, profunditas, profundum Cn (9): iż náturá tá to w głą meatów źiemnych tyle rzeczy záwárłá/ iléby ich człowiek nie tylko do potrzeb/ ále y do podźiwienia mógł mieć nazbyt. Oczko 4v; Calep 57a.
Wyrażenia przyimkowe: »na głąb« [z bliższym określeniem miary] (2): musi być przekopá wybrána ná głąb łokći dwá. Strum D13, O4v.

»w głąb« (6): Niechay ogiéń z niebá páda/ A źiemiá ſye w głąb rozśiáda. KochPs 69; RybGęśli C4.

~ Z bliższym określeniem miary (3): dół then ma być wgłą do śrzod goleni SienLek 176; Mącz 502b; SarnStat 615.

Szereg: »wzwyż albo w głęb« (1): Uncialis altitudo, Ná wielkim pálcu wżwyſz álbo w głę dwánaście wielkich pálców w yednę ſtopę ráchuyą. Mącz 502b. ~

Cf GŁĘBIA, GŁĘBINA, GŁĘBOCZ, GŁĘBOKOŚĆ, GŁĘBOŚĆ

AL