Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: GNOJĄCY

Następne hasło: GNOJENIE »

GNOJEK (4) sb m

Teksty nie oznaczają ó oraz é; e jasne.

Fleksja

	sg	pl
N	gnojek	gnojkowie
G	gnojku	gnojk(o)w

sg N gnojek (1). ◊ G gnojku (1). ◊ pl N gnojkowie (1). ◊ G gnojk(o)w (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Znaczenia

1. Dem. od „gnoj” ‘nawóz’ (1)
2. Człowiek leniwy (2)
3. Może człowiek brudny lub owrzodziały (1)

1. Dem. od „gnoj” ‘nawóz’ (1): też nie wádzi/ ieſli cżás ieſt/ nowinki pokopáć/ gnoyku powoźić RejZwierc 110v.

2. Człowiek leniwy; murcus Calep, Cn; reses Calep (2): Murci – Leniowie, gnoikowie. Calep 681a, 917a.

3. Może człowiek brudny lub owrzodziały; fimeti incola, e sterquilinio efossus Cn (1): Naydźieſz wiele opiłych/ ſzalonych żebrakow/ Choćia chorych/ vłomnych: y rozpuſtnych żakow: Zazdrośćiwych/ ſwarliwych: gnoykow y kálikow KlonWor 50.

Synonimy: 2. gniećba, gnus, gnuśnik, leniwiec, leń.

Cf GNOJ