« Poprzednie hasło: GOIĆ | Następne hasło: GOJĄCY » |
GOIĆ SIĘ (26) vb impf
sie (25), się (1).
o prawdopodobnie jasne (tak w goić).
inf | goić się | ||
---|---|---|---|
indicativus | |||
praes | |||
sg | pl | ||
3 | goi się | goją się |
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | n | goiło się |
fut | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | będzie się goić, goić się będzie |
f | będzie się goić |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | n | by się goiło |
inf goić się (9). ◊ praes 3 sg goi się (8). ◊ 3 pl goją się (4). ◊ praet 3 sg n goiło się (1). ◊ fut 3 sg m będzie się goić (1), goić się będzie (1) SienLek (1 : 1). f będzie się goić (1). ◊ con 3 sg n by się goiło (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XIX w.
goić się od czego (1): Nátłucz trtęći z ſádłem ſtárym/ á od thego [parch] ſye goić będźie y záś porośćie. SienLek 181.
goić się pod czym (4): Maſc druga od tegoſz Silueſtra/ pod ktorą ſie barzo goią ty roſpadliny FalZioł V 107, I 41c, V 71v; SienLek 146v.
»zarastać a goić się« (1): á gdy ſie wycżyſci/ dzialać plaſtri á przykładać aby zaraſtało á pięknie ſie goijło. FalZioł V 71.
Formacje współrdzenne: podgoić się, pogoić się, ugoić się, wygoić się, zagoić się.
Cf GOJENIE
ZZa