Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: GRODZTWO

Następne hasło: GROF »

GRODŹ (1) sb f

gródź. ◊ W pozostałych przypadkach prawdopodobnie o jasne.

Fleksja

	sg
N	gródź
G	grodzi
L	grodzi

sg N gródź. ◊ [G grodzi. ◊ L grodzi.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Znaczenia

1. Płot, ogrodzenie
2. [Miejsce ogrodzone, zagroda]
3. [Stawianie ogrodzenia]

1. Płot, ogrodzenie; saepimentum Mącz, Cn; saepimen, saeptum, tutela fundorum Cn: Sepimentum, Gródź zrąb/ obrąb/ ogrodzenie. Mącz 384a; [Pierwsze pole leży przy grodzi za Starą Rawą pod Kawieczinem LustrRaw 19.]

2. [Miejsce ogrodzone, zagroda; area, chorst conseptum, loca septa Cn: Jest też tam gródź wielka dla koni, w której gdy konie nie chodzą, bywa siana bróg. LustrPłoc 35.]

3. [Stawianie ogrodzenia: Do grodzi tam ma wolne rąbienie ta wieś. LustrRaw 178.]

Synonimy: 1. obrąb, ogrodzenie, płot, zrąb.

Cf GRODZA, GRODZENIE, GRODZIEŃ