« Poprzednie hasło: IMAJĄCY | Następne hasło: IMANIE » |
IMAN (32) part praet pass impf a. pf
iman (17), imany (2), iman a. imany (13); iman UstPraw, ModrzBaz; iman : imany GórnRozm (1 : 1), SarnStat (14 : 1).
W formach złożonych a jasne, w formach niezłożonych a pochylone.
sg | ||
---|---|---|
m | N | imån, imany |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | imani |
sg m N (praed) imån (17), imany (2). ◊ pl N m pers imani (13).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. imać.
iman od kogo (3): wſzyſtki Dekrétowi temu przećiwiącé ſie [kupcy] dozwalamy y ſkázuiemy/ áby od Stároſty náſzégo byli imáni [decernimus a capitaneo nostro capi JanStat 1035] SarnStat 1235, 120, 962.
iman o co (1): między ſzláchtą y mieſczány kroleſtwá náſzégo/ ſzkodliwa wſczęłá ſie byłá rozność okóło téy ſzláchty/ którzy ná gorącym wyſtępku o gwałt w mieściéch y w miáſteczkách bywáli imáni [pro violentia in civitatibus et oppidis, capiebantur JanStat 594] SarnStat 503
iman przez kogo, co (8): á ktoryby ważył ſię tego/ tedy przes Stároſty ma być iman UstPraw K2v [idem SarnStat 291]; vſtáwiámy/ áby [chłopi tułający się] przez vrząd mieyſki byli imáni y zátrzymáni [ut per officium civile capiantur et detineantur JanStat 1094] SarnStat 520, 291, 520 [2 r.], 521, 587, 612.
Synonim: bran.
Cf IMAĆ
TZ