[zaloguj się]
[pdf]

JAWIĆ SIĘ (5) vb pf i impf

pf (4), impf (1) BudNT.

się (4), sie (1).

a jasne.

Fleksja
inf jawić się
praet
sg pl
3 m jawił się m pers
n subst jawiły się
imperativus
sg
3 niech się jawi

inf jawić się (1). ◊ praet 3 sg m jawił się (2). ◊ 3 pl subst jawiły się (1). ◊ imp 3 sg niech się jawi (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

Ukazać się; stawić się przed kim, przedstawić się (5): BudBib Ps 17/14[16]; A gdy wzeſłá trawá y owoc vcżyniłá/ tedy iáwił ſię y ſtokłos [apparuerunt et zizania]. BudNT Matth 13/26.

jawić się komu (2): ánioł Iehowy iáwił ſię we ſnie Ioſefowi [angelus Domini apparuit in somnis Ioseph] BudNT Matth 2/19; Niech táki Philokletes náſzemu ſie iáwi/ Wſzák to vzna iákich go roſkoſzek nábáwi. PaprPan C4.

jawić się komu za kogo = wstawiać się u kogoś za kimś (1): wſzedł Chriſtus [...] do ſamego niebá/ [...] iáwić ſię oſobie Bożey zá nas. BudNT Hebr 9/22.

Formaeje współrdzenne: objawić, objawić się, pojawić się, wyjawić, wyjawić się, wzjawić, wzjawić się, zjawić, zjawić się; jawiać się, objawiać, objawiać się, pojawiać, pojawiać się, wyjawiać, wyjawiać się, wzjawiać, zjawiać, zjawiać się.

KCh