JĘCIEC (24) sb m
W przypadkach zależnych: jętc- (12), jeńc- (4), jęćc-(2), jęńc- (2); jętc- HistJóz, WróbŻołt (4), Mącz (4); jeńc- HistAl, KrowObr (2), SkarŻyw; jęćc- ZapWar (2); jęnc- LibMal; jętc-: jęnc- Leop (3 : 1).
Fleksja
|
sg |
pl |
N |
jęciec |
jeńcy |
G |
jęćca, jętca |
|
D |
|
jętc(o)m, jęńc(o)m, jeńc(o)m |
A |
|
jętce, jęńce, jentce |
sg N jęciec (4). ◊ G jęćca, jętca (3). ◊ pl N jeńcy (1). ◊ D jętc(o)m, jęńc(o)m, jeńc(o)m (4). ◊ A jętce, jęńce, jentce (12).
Sł stp notuje, Cn: jeniec, Linde XVI w. s.v. *jętca; poza tym bez cytatu: jeniec.
Człowiek wzięty do niewoli na wojnie, niewolnik; więzień;
captivus Mącz, Cn; ergastulus, insularius Mącz (24):
yakom ya nyevypusczyl yączcza Slachathnego marczyna sz Rochalow podanego do vyesze ZapWar 1514 nr 2149,
1514 nr 2149;
Wſtąpiłes miły panic na wyſokoſc wźiąwſzy z ſobą iętce [cepisti captiuitatem] WróbŻołt 67/19,
V6,
67/7;
yako tym yąnczom czyąſzko kthorzi wyąſthwye ſzyedza LibMal 1544/84;
HistAl F6v;
Ieńcy niekthorzy gdy długo v Ceſárzá w poimániu byli Vothum vtzynili KrowObr 135,
79;
poimay ięńce [apprehende captivos] twoie ſynu Abinoemow. Leop Iudie 5/12;
4.Esdr 5 arg,
Tob 13/12,
Luc 4/19;
y vciekł mi ięciec/ co s tego będzye? BielKron 85v;
Insularius, Wyſepny. To yeſt proſty/ nieważny/ yęciec/ godny ná wyſpę w niewolą posłánia. Mącz 171d,
75d [2 r.],
313d;
SkarKaz 635a.Zwrot: »jentce odkupować« (1): Captivos ab hostibus redimere, Yentce odkupowáć. Mącz 35c.
Wyrażenie: »związane jętce« (1): Pan Bog rozwięzuie związane iętzce [Dominus solvit compeditos WróbŻołt 145/7.
Szeregi: »niewolnik, (albo) jęciec« (
2):
Ergastulum, Ciemnicá álbo wieża/ w którą niewolniki álbo yętce ſadzáyą. Mącz 107d,
107d.»jęciec albo więzień« (1): ona ſie rozgnyewała dla tych ſlow/ mowyąc yż nye cbcyała myetz męża iętca albo więznya/ ale krola albo ſyna królewſkyego. HistJóz B3.
Synonimy: braniec, niewolnik, poimaniec, więzień.
JW