[zaloguj się]
[pdf]

KAMIENNIK (5) sb m

a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg pl
N kamiennik
G kamiennika kamiennik(o)w

sg N kamiennik (3). ◊ G kamiennika (1). ◊ pl G kamiennik(o)w (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Człowiek trudniący się robotami kamieniarskimi; lapicida Murm, Mymer1, BartBydg, Cn; caementarius, exemptor, faber marmoris, lapidarius, latomus, lautum(i)arius, marmorarius, quadratarius Cn (5): Lapicida eyn ſteinhawer Kámyennik Lapidarii, qni ex terra lapides effodiunt Murm 183; Mymer1 14; BartBydg 79b; SOcrates mędrzec Attenſki od Kamiennika oycza á macierze, ktora ſzeſzciniedziałek przygladała BielŻyw 44; Y nálicżył [...] oſmdzieſiąt tyſięcy kámiennikow/ co w gorze łąmáli y ćioſáli kámień Leop 2.Par 2/2.
2. [Chory na kamicę: áby náſz kámiennik melankoliéy ſye w ſobie zálągáć niedał OczkoPrzymiot 437.]

Synonimy: 1. cieszykamień, »kamienny cieśla«, »rzezacz kamienia«.

Cf KAMIENICZNY, RZEŻYKAMIENNIK

MM