[zaloguj się]
[pdf]

KARACYNA (7) sb f

karacyna (4), karacena (3); karacyna Calep (3), CzahTr; karacena KochFr, PudłFr, GrabPospR.

k- (6), c- (1).

Pierwsze i drugie a jasne, końcowe prawdopodobnie jasne (tak w -a); -é- (1) KochFr, -e- (1) PudłFr.

Fleksja
sg pl
N karacyna karaceny
A karacynę karaceny
L karacynie

sg N karacyna (2). ◊ A karacynę (2). ◊ L karacynie (1). ◊ pl N karaceny (1). ◊ A karaceny (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Zbroja, pancerz z łusek stalowych; lorica Calep, Cn; thorax Calep; arma pro singulis membris arte inflexa, lorica plumata a. squamata, pellis ahenis squamis in pluma auro conserta, squama Cn (7): Calep 613a, 1066a; SLuchay bohátyrſki ſynie/ Co to chodźiś w cáráćinie [!]. CzahTr L2.

W połączeniach szeregowych (3): PudłFr 69; Calep 1066a; mogłby Krol Iego M. roſkázáć/ poſtáráć ſię o rzemieśniká dobrego/ ktory [...] będźie vſtáwicżnie robił ármáturę/ do komory Krolá Iego M. wedłuk zdánia Hetmáńſkiego/ iáko zbroie/ káráceny/ ruśnice/ groty/ ſzáble/ y inſze potrzeby woienne GrabPospR L.

W przen (1):

W połączeniu szeregowym (1): Ia téż iáko Hektor záśię/ Wźiąwſzy kárácénę ná śię/ Tarcz/ y ſzáblę/ iáko brzytwę/ Stoczyłem z miłośćią bitwę. KochFr 6.

Synonimy: kirys, pancerz, pawęża, pierś, zbroja.

MM