[zaloguj się]
[pdf]

KATOWAĆ (11) vb impf

Oba a oraz o jasne.

Fleksja
inf katować
indicativus
praes
sg pl
1 katuję
2 katujecie
3 katuje katują
imperativus
sg
2 katuj
impersonalis
praet katowåno

inf katować (3). ◊ praes 1 sg katuję (1). ◊ 3 sg katuje (1). ◊ 2 pl katujecie (1). ◊ 3 pl katują (3). ◊ imp 2 sg katuj (1). ◊ impers praet katowåno (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

Bić, męczyć, torturować, znęcać się fizycznie; carnificare Mącz, Cn; carnificinam facere, excarnificare, saevire Mącz; cruciare Calag (11): Ne saevi tantopere, Nie kátuy/ nie bądź ták bárzo okrutnym. Mącz 440d, 39a [2 r.]; Calag 344a; V ſłupá kátowano/ ćierniem go zbodźiono LatHar 521.

katować kogo (5): Widźicie iakoć mię męczą iako wiążą/ iako katuią MurzHist O3v; GliczKsiąż G2v; SkarŻyw 444; iam ſię złych rzecży ważył/ á nád tobą pomſty ſzukáią: iam ſię grzechu dopuśćił/ á ćiebie rozlicżnie kátuią LatHar 269, 524.

Szereg: »karać albo katować« (1): dziecyom á ſynom ſwym łáyą/ háńbyą/ ſromocą/ á one okrutnie karzą/ albo iż ták mam rzec kátuyą. GliczKsiąż G2v.
Przen: Dręczyć moralnie [kogo] (1): Cierpięć iſtotnie i czuię piekielné męki/ katuieć mię/ nie tilko trápi ſumnięnié a ſwiat ten iako ſtoj/ nievidźiał nad mię nić miſerniéiſzego MurzHist K4v.

Synonimy: męczyć, mordować, trapić.

Formacja współrdzenna: ukatować.

Cf KATOWAN, KATOWANIE, KATUJĄCY

AL