[zaloguj się]

KICHAĆ (13) vb impf

Fleksja
inf kichać
indicativus
praes
sg pl
1 kichåm
3 kichå kichają
praet
sg
3 m kichåł
fut
sg
3 m będzie kichåł
conditionalis
sg
3 m by kichåł

inf kichać (3).praes 1 sg kichåm (3).3 sg kichå (3).3 pl kichają (1).praet 3 sg m kichåł (1).fut 3 sg m będzie kichåł (1).con 3 sg m by kichåł (1).

stp brak, Cn notuje, Linde XVIIXVIII w.

Gwałtownie, z charakterystycznym odgłosem wydychać powietrze nosem skutkiem podrażnienia jego błony śluzowej; sternutare Murm, Calep, Cn; sternuere Mącz, Calep, Cn; phenisare BartBydg (13): Murm 79; BartBydg 230; ten proch w nos wſtrzykać iżby kichał FalZioł I 141d; Ale gdy iuż dobrze pobacży że ſie dziecię pokuſza/ tedy w ten cżas ma pani brzemienna praczować/ kichać FalZioł V 20b, III 4a, V 13v; Cżemu ludzie kichaią. (–) Aby ſie tim czyſciła moc głowy wzroku GlabGad B8; RejKup r3; Sternuo, Kicham/ párskam. Mącz 415a; Calep 1005a [2 r.].

kichać czym (2): To co tu powieda iż tá beſtyia kicha ogniem BibRadz I 288d marg; Ogniem chuchał/ dymámi ſoſnowymi kichał KlonWor 21.

Synonim: parskać.

Formacje wspołrdzenne: kichnąć, odkichnąć.

Cf KICHAJĄCY, KICHANIE

ZCh