[zaloguj się]
[pdf]

KONTEMPT (3) sb m

Tekst nie oznacza pochyleń.

Fleksja
sg
N kontempt
G kontemptu

sg N kontempt (2). ◊ G kontemptu (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Lekceważące i obraźliwe potraktowanie kogoś [contemptus – wzgardzenie Mącz 442d; – wzgarda Calep; niesłuchanie rozumu, pogardzanie; wzgarda, wzgardzęnie – contemptus Cn] (3): Pan Kamienski skoro nam votum przyszło prosieł aby mogł mowic wKole zmieysca swego, wszakze iesliby iaki contempt miał go potkać, od kogo albo acclamacye miały bydź onego zatłumiaiąc tedy chciał y tey mowy swey zaniechać. ActReg 50, 173 [2 r.].

Synonimy: despekt, kontumelija, niecześć, obelżenie, pogardzenie, sromota, wzgarda, wzgardzenie, zelżywość.

HG