[zaloguj się]
[pdf]

KORZENNOŚĆ (12) sb f

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w korzenny i w -ość).

Fleksja
sg
N korzenności
A korzenność
I korzennością

sg G korzenności (7). ◊ A korzenność (3). ◊ I korzennością (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Rzeczownik od „korzenny” ‘palący, ostry’ (12): Lawenda ieſt ciepła y ſucha/ á nieiakho korzenna á dla they korzennoſci ſwey/ ſuche żyły ktore zową nerwi: pothwierdza FalZioł I 75b; MAiorana [...] Ma mocz pothwierdzaiączą Dla wey [!] wrodzoney korzennoſci y roſpądzaiączą/ trawiącą/ wyſuſzaiączą y zagrzewaiączą barzo. FalZioł I 83c; Domowe [kardamomum] ieſt lepſze/ bowiem ma w ſobie więtſzą korzennoſć/ y rumianoſć. FalZioł III 7a, I 21d, 32b, 35b, II 8b, III 6c (12).

W charakterystycznych połączeniach: korzenność sw(oj)a (9), więtsza, wrodzona (2); korzenność w sobie mieć (3); umocnianie korzennością.

Synonimy: gorzkość, ostrość, rzeźność.

ZCh