[zaloguj się]
[pdf]

KOSACIEC (20) sb m

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
sg
N kosaciec
G kosaćcu
A kosaciec

sg N kosaciec (15). ◊ G kosaćcu (3). ◊ A kosaciec (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

bot. Iris L. (Rost); bylina z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae) o liściach szablastych; iris Mącz, Cn; sandix BartBydg; gladiolus Mącz; rhaphanis, rhizitomos Cn (20): BartBydg 136; gdy ktory cżłowiek noſi przy ſobie koſatzietz [miecżykowy korzeń SienHerb 6b]: taki nigdy nie wpadnie w niemotz kurcżową FalZioł I 4a; Ireos vel Iris. Koſaciecz. Swartelwurtzel. KOſaciecz ieſt dwoiaki/ obadwa liſt maią ſobie podobny/ iedno roznoſć kwiatow maią/ Abowiem ieden kwiat noſi na ſobie biały á drugi żołthy nieprawie FalZioł I 67a, +3v, I 66c, 67b [3 r.], 68b, 142c (13); Mącz 174c; Koſáćiec w winie álbo w piwie białym wárzony/ ma pić kogo głowá boli SienLek 51, 68, 220v, X2.
Zestawienie: »polny kosaciec« = Iris pseudoacorosus L. (Rost); kosaciec żółty (1): Ná mieſtce bolące/ pierwey źiołá chłodne przyłoż/ á potym ty co zágrzewáią/ tho ieſt Polny koſáćiec/ Cząbr/ Izop/ biała lebiodká/ krochmal/ bobek/ Miętkę SienLek 88.

Synonimy: »fijołkowy korzeń«, »fijołkowa lilija«, »mieczykowy korzeń«.

Cf [KOSACZ], KOSACZEK, KOSARZEC, KOSOCIEC, KOSOCIEK

TZ