Wyrażenia : »korzeń mieczykow(y) (a. korzenie mieczykowo)« [szyk 9 : 2] (11): Wezmi korzenie miecżykowo ſlukſzi ye iakoby cżwartą cżeſtz ſunta [!]/ poley że ie otztem FalZioł I 3c; Diaſcorides piſze iże miecżyk rany głowne goij, łamanie vſmierza/ koſci ſthawowe y inſze rzecży ktbore zakłociem w ciele ſie kriją wyciąga, to ieſt korzeń miecżykow vwarzony á potym ſtłucżony tak że na ono mieſcze przyłoż s ktore^go chczeſz koſć albo tarn wyciągnąć FalZioł I 61a; Theż korzeń Miecżykowy na proch ſtłucżony z babcżaną wodką pity/ biegunkę ſtanowi FalZioł I 61h, I 8h, 11b, 47d, 61a, 86d, II 21b; SienLek 61v, 143v.

»mieczykowe nasienie« (1): weźmi bobrowych ſtroiow / mieczykowego náśienia/ opichu/ máthki bożey włoſkow/ wſzytkiego ſucho vtłucz ná proch po dwu drágmach/ dayże to z winem pić. SienLek 115.

»sok mieczykow« (2): Też ſok miecżykow dany ku pitzu/ albo woda w ktorey wrzał miecżyk pobudza vrinę ku wyſtzu FalZioł I 4a, I 3d.

Szereg: »mieczykowy albo (i) kosaćcowy« [szyk 1 : 1] (2) : Matacże tho s korzenia miecżykowego albo koſaćczowe^go vformuią iakoby cżłowieka/ á zaſię do ziemie w ſadzą á tak dadzą roſć/ potym zaſię ten ſtroy wyijmą á thym ludzi ſzalą FalZioł I 86d; SienLek 143v.