Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KOŹLĘTA

Następne hasło: [KOŹLIĆ SIĘ] »

KOŹLI (14) ai

-ź- (10), -z- (4).

o jasne.

Fleksja

sg
m	N	koźli	f	N	koźlå	n	N
	G			G	koźléj		G	koźł(e)go
	A			A	koźlą		A	koźl(e)
	I			I	koźlą		I
	L			L	koźl(e)j		L

pl
N	subst	koźl(e)

sg m N koźli (2). ◊ f N koźlå (1). ◊ G koźléj (2). ◊ A koźlą (3). ◊ I koźlą (2). ◊ L koźl(e)j (1). ◊ n G koźł(e)go (1). ◊ A koźl(e) (1). ◊ pl N subst koźl(e) (1).

Sł stp brak, Cn s.v. dragant, Linde XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „kozieł” ‘samiec kozy’
- 1. Pochodzący od kozła, należący do kozła (13)
- 2. Zestawienie w funkcji nazwy botanicznej: »koźla broda« = Tragopogon L.; kozibród, rodzaj z kilkomα gatunkami roślin dwuletnich z rodziny złożonych (Compositae) (1)

Przymiotnik od „kozieł” ‘samiec kozy’:

1. Pochodzący od kozła, należący do kozła; caprinus, haedinus Calep (13): Zaż ia będę iadał mięſo wołowe? ábo krew koźlą [sanguinem hircorum] będę pił? Leop Ps 49/13 [idem LatHar +8]; BielKron 36, 36v, 38v [2 r.], 450v; Odzienie albo guniá z włoſienia capów álbo kozłow/ też/ kudły koźle. Mącz 53d; KochPs 75; SkarŻyw 349; Calep 160b, 469b; LatHar +8, 386.

W charakterystycznych połączeniach: koźla(-e) krew (7), kudły, mięso (2); koźli i cielcowy.

2. Zestawienie w funkcji nazwy botanicznej: »koźla broda« = Tragopogon L.; kozibród, rodzaj z kilkomα gatunkami roślin dwuletnich z rodziny złożonych (Compositae) (1): Tragopogon Latine, Hirci barba, Koźla brodá. Mącz 460c.

Cf KOZI, KOZŁOWSKI, KOZŁOWY