[zaloguj się]
[pdf]

KRZCZĄCY (7) part praes act

krzczący (4), chrzczący (2), chrczący (1); krzczący Leop, Mącz, WujJud, WujNT; chrzczący LatHar (2); chrczący MurzNT.

Fleksja
sg
mNkrzczący
Dkrzcząc(e)mu
Ichrzczącym

sg m N krzczący (5). ◊ D krzcząc(e)mu (1). ◊ I chrzczącym (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. chrzcić.

1. Udzielający chrztu (5): i poſzedł zaśię za Iordán/ na mieſce gdźie Ián chrćił przedtym [ubi erat Ioannes baptizans] (marg) był chrczący naprzód (–) MurzNT Ioann 10/39; Leop Ioann 1/28; groſz/ ktory Kápłanowi krzcżącemu/ álbo Mſzą máiącemu dáią. WujJud 161v; LatHar 684.
Zestawienie: »Jan Chrzczący« = dzień św. Jana Chrzciciela (1): Z Ianem Chrzcżącym dni vbywa/ Z Rodzenim Páńſkim przybywa. LatHar ++7.
2. Nazywający, mianujący [co czym] (1): Nominativus, Casus dicitur apud Grammaticos qui primarius est, Miánuyący krzczący káżdą rzecz ſwym ymieniem Mącz 249c.
*** Bez wystarczającego kontekstu (wyraz cytowany) (1): ieſt Graeciſmus, to ieſt ſpoſob Graeckiey mowy. Iáko y to/ Był vczący/ był krzczący; miáſto vczył/ y krzćił. WujNT przedm 20.

Synonimy: 1. zest.: »Jan Chrzciciel«, »Jan Ponurzyciel«; 2. mianujący, mieniący.

Cf KRZCICIEL, KRZCIĆ

JB