« Poprzednie hasło: KRZOS | Następne hasło: KRZOSANIE » |
KRZOSAĆ (4) vb impf
o oraz a prawdopodobnie jasne (tak w krzoska oraz w -ać).
Fleksja
inf | krzosać | |||
---|---|---|---|---|
indicativus | ||||
praes | ||||
sg | pl | |||
1 | krzosåm | |||
3 | krzesze | krzeszą |
praet | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | krzosali |
inf krzosać (1). ◊ praes [1 sg krzosåm.] ◊ 3 sg krzesze (1). ◊ 3 pl krzeszą (1). ◊ praet 3 pl m pers krzosali (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.
Znaczenia
1. Wydobywać iskrę z odpowiedniego urządzenia dla rozniecenia ognia; excutere ignem BartBydg (3): Excutere ignem crzoszacz BartBydg 220; [Krzeſzę/ et krzoſzam [!]/ Excito, Ignem elicio. Volck Iii3v].
Zwrot: »ogień krzosać« = elicere, elidere, excendere, excutere ignem Cn (2): w kośćiele zákryſtyan ogień krzeſze/ gotuie ołtarz y inne rzecży do iutrzniey SkarŻyw 332; z ktorego [kamienia krzemienistego] ogień Kápłani krzoſſali [!] StryjKron 400.
2. Uderzać [w co] (1): cżęſto w kámień twárdy Krzeſzą ſkálne oſkárdy. KlonŻal C2.
Synonim: 2. uderzać.
Formacje współrdzenne: okrzesać, skrzosać, wskrzosać, wykrzosać; okrzesować, wykrzosować; nakrzesić, skrzesić, wskrzesić.
Cf KRZOSANIE
IM