[zaloguj się]
[pdf]

RABIEJ (7) sb m

a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg pl
N rabiej rabiejowie
A rabieja rabieje
V rabiejowie

sg N rabiej (1). ◊ [A rabieja.]  ◊ pl N rabiejowie (6). ◊ [A rabieje. ◊ V rabiejowie.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Uczony i świątobliwy Żyd, cieszący się autorytetem przedstawiciel gminy żydowskiej; nauczyciel, mistrz, przewodnik duchowy (7): Nápiſali tedy Rábieiowie w Tálmućie/ iż Adám był ták wyſoki/ iż widźiał wſzytki ná źiemi/ ták żywe iáko nie żywe BielKron 462v; zwykli oni [Żydzi] więcey ſtrzedz tego co im nápiſáli Rábieiowie/ niż co Moiżeſz álbo Prorocy. BielKron 463; [Żydowie] że [lege: ze] krwią żadnego mięſá nie iedzą/ áni gdy kto inſzy rzeże niż Rábiey ich BielKron 465, 159v, 462v, 465, 466.

[W połączeniu szeregowym: iáko oni [Apostołowie] nic ſie nie rozmyſláiąc ná ony náucżone zakonniki/ ná ony Doktory/ ná ony Rábieie/ ktorzy ſie ná ſwe vmienie zakonu ſádzili/ chutliwie náſládowáli Kriſtuſá Páná KomentHozeasz 66.

W połączeniu z imieniem: Chćiał teſz Tytus zábić Rabieiá Gámálielá oycá Raſzbágowego/ ále ſie zánim przycżynił Rábiey Iohánnaſz FlawHist 170, 170.

Iron.: O uczonym, znawcy Biblii: A wy, ewangelistowie [tj. ewangelicy], wielcy boży rabiecowie [!], Czemu ten zwyczaj chowacie, Gdy ustaw ludzkich niedbacie. DramStp I 599.]

Cf RABBONI, RABI, RABIN

JR