[zaloguj się]

KWICZEĆ (14) vb impf

Fleksja
inf kwiczeć
indicativus
praes
sg pl
1 kwiczę
3 kwiczy kwiczą
praet
sg
3 m kwiczåł
fut
sg
3 m będzie kwiczåł

inf kwiczeć (1).praes 1 sg kwiczę (3).3 sg kwiczy (5).3 pl kwiczą (3).praet 3 sg m kwiczåł (1).fut 3 sg m będzie kwiczåł (1).

stp, Cn notuje, Linde XVIXVIII w.

Wydawać głos charakterystyczny dla świni, osła, przestraszonego konia; grunnire BartBydg, Mącz, Calep, Cn; glunire, frendere BartBydg; rudere, stridere Mącz (14): Gdy ie ćiągną na zábićie: Cżemu owcá idąc milcży/ A wieprz záśie śilno kwicży? BierEz C3v; BartBydg 222, 257 [2 r.]; RejRozpr Bv; Wilcy wyią zá gumnem á cielętá rycżą/ Pśi ſzcżekáią pod okny/ świnie w chlewie kwicżą. RejWiz 12, 92; RejFig Cc; Rudo, Kwiczę/ to yeſt ryczę yákoby ośieł. Mącz 359d, 150a, 420d; [koń] będzye kwicżał/ rycżał/ kąſał/ wirzgał RejZwierc 75, 218; kiedy ſie woyſká pothykáią/ zbroiá chrzęśći/ drzewá ſie łamią/ ſtrzelbá puka/ konie kwicżą/ ludzie okrzyki cżynią BielSpr 6.

W charakterystycznych połączeniach: koń kwiczy (2), osiołek, świnia (4), wieprz.

Formacje współrdzenne: kwiknąć; kwikać się.

Cf KWICZĄCY, KWICZENIE

JB