[zaloguj się]
[pdf]

LOSTOWAĆ (6) vb impf

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
inf lostować
indicativus
praes
sg pl
1 lostuję lostuj(e)my

inf lostować (4). ◊ praes 1 sg lostuję (2). ◊ [1 pl lostuj(e)my.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Próżnować, korzystać z przyjemności, rozkoszy życiowych; curare curiculum, diffluere a. frui otio, luxuria et lascivia, graecari, genio indulgere, otiari Mącz (6): De die vivere cum perditis, Dzień pole dniá loſtowáć/ álbo ná rozpuſtę ſię vdáć. Mącz 78b; In exemplis patebit Fruor otio, Prożnuyę/ Loſtuyę. Mącz 137d; Indulgere genio, Vdác ſie ná roskoſz. Loſtowáć/ Vżywáć/ Bieſiádowáć. Mącz 144b, 75d, 132a, 148b.

[lostować w czym: Izali dniá náſzego/ dniá pokoiu/ dniá náwiedzenia náſzego lepiey vżywamy? gdy ſię w docżeſśnych máiętnośćiách weſelimy: gdy ſię ze cżći y chwały omylnego świátá wynośimy: gdy w roſkoſzách ćieleſnych loſtuiemy? gdy ſię żadną boiáźnią przyſzłey męki nie wzruſzamy? WujPos 1590 321 (Linde).]

Synonimy: biesiadować, paniczkować, prożnować, używać.

Cf LOSTOWANIE, LOSTUJĄCY

HJ