[zaloguj się]
[pdf]

ŁACZNĄCY (8) part praet act

a jasne.

Fleksja
sg
mNłacznący fN nN
D D Dłacznąc(e)mu
A Ałacznącą A
pl
D łacznącym, łacznąc(e)m
A m pers łacznące

sg m N łacznący (1). ◊ f A łacznącą (1). ◊ n D łacznąc(e)mu (1). ◊ pl D łacznącym (1) WróbŻołt, łacznąc(e)m (1) RejPs. ◊ A m pers łacznące (3); -é (1), -(e) (2).

Sł stp s.v. łacznąć, Cn brak, Linde bez cytatu.

Pragnący pokarmu: ieiunus BartBydg (8) : oto trzy dnij cijrpią przymnie/ a niemaią tzoby iedli/ a ieſtli opuſſcżę ie lacżnącé/ vſtaną na dródze [dimittere eos ieiunos nolo, ne deficiant in via Vulg Matth 15/32] OpecŻyw 52; BartBydg 71.
Przen: Pragnący dóbr moralnych (1):
Szereg: »prożny a łacznący« (1): Quia ſatiavit animam inanem: et anima esurientem ſatiavit bonis. Boć on naſićił duſzę prożną á duſzę łacżnącżą nakarmił dobrem wielkim. WróbŻołt 106/9.
a. W funkcji rzeczownika (5): A przemienił puſtinie w ſtawy wodne/ á ziemię ſuchą przemienił w wyſzcie wod. [...] A na oney puſzcży poſadził łacżnące [esurientes]/ y zbudowali ſobie miaſto ku mieſzkaniu. WróbŻołt 106/36, 106/36, 145/17.

W połączeniu szeregowym (1): Abowiem ći to ieſt on pan ktory mſći krzywdy niewinnego [...] dáiąc pokármy łácznącem wzroki niewydomem chromem ſluiſſne chodzenie RejPs 215.

Szereg: »[ni] nagi, ani łacznący« (1): [prałaci] iáko Smokowie leżą ná ſkárbiech ſwych/ nie z nich nieużyczáiąc nágiemu/ áni łácznącemu. OrzRozm Iv.

Synonim: głodny.

Cf ŁACZĄCY, ŁACZNĄĆ, ŁAKNĄCY

JZ