[zaloguj się]
[pdf]

ŁASKAWIEC (4) sb n

Oba a oraz e jasne (w tym w drugim a 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg pl
N łaskawiec
D łaskawcowi
A łaskawce

sg N łaskawiec (2). ◊ D łaskawcowi (1). ◊ pl A łaskawce (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w: łaskawca.

Dobroczyńca, opiekun, ten, który okazuje względy niższemu od siebie [w tym: czyj (3)] (4): moy wielki łaſkawiecz pan. H.S. y wiele inych dobrich przyiaciół, za to mie żądali FalZioł +2; In suos aliquem reponere, Miedzi ſwe łáskáwce poczitáć. Mącz 311d, 431d.

W połączeniu szeregowym (1): Mecaenas, Właſne ymię ſliáchćicá Rzimskiego/ [...] ten był oſobliwey łáski przećiw Vergiliuſowi y Horatiuſowi [...] ztądże wſzeláki obróńca wſpomágácz y łáskáwiec Mecaenas bywa zwan. Mącz 212b.

Synonimy: dobrodziej, obrońca, opiekun, wspomagacz.

LW