[zaloguj się]
[pdf]

ŁOCYGA (18) sb f

łocyga (16), łoczyga (2) FalZioł, [łucyga].

o prawdopodobnie jasne (tak Cn); a jasne.

Fleksja
sg
N łocyga
G łocygi
A łocygę

sg N łocyga (7). ◊ G łocygi (4). ◊ A łocygę (7).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.: łoczyga.

bot. Lactuca sativa L. (Rost); sałata siewna, roślina dwuletnia z rodziny złożonych (Compositae), uprawiana od niepamiętnych czasów. Łodygi i liście zawierają rurki wypełnione sokiem mlecznym (tzw. rurki mleczne); astylis, lactuca, meconis Cn (18): Tenći [ogrodnik] przycżynę vgodzi/ Iáko ſie łocygá rodzi. BierEz Cv; FalZioł I 86c, 92c; Ziołá/ y kápuſty wſzyćki/ złego ſoku ſą: oprocz łocygi SienLek 8v; Iedz łocygę z Podrożnikiem/ Wodę z Zdroiu piy náchyłkiem. SienLek 43v; Locygá/ ſzukay Sáłatá. SienLek Xxx2v, 9, 40, 52v, 56, 94 (12); [POkrzyk ieſt dwoiáki/ ieden ſámiec drugi ſámicá/ Sámicá [...] ma [...]/ liſtki ſzyrokie iáko Lucigá á tłuſte SienHerb 106a].
Szeregi: »łocyga albo (to jest) laktuka« [szyk 1:1] (2): Locygá álbo láktuká po ſtároświecku/ dźiś Sáłatá proſta. SienLek 216v, 52v.

»łocyga albo sałata« (1): A gdyby ſye komu Wątrobá zápaliłá/ ma źiela chłodzące iádáć/ iáko łocygę álbo ſáłathę SienLek 89.

Synonimy: laktuka, sałata.

HJ