[zaloguj się]
[pdf]

ŁUGOWATY (5) ai

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNługowaty fNługowatå
pl
N subst ługowat(e)

sg m N ługowaty (1). ◊ f N ługowatå (2); -a : -å Mącz (1:1). ◊ pl N subst ługowat(e) (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII) w.

Przymiotnik od „ług” ‘miejsca podmokłe’:
1. Podmokły, błotnisty (2): Demissa et palustria loca, Uniżone á ługowáte mieyſcá. Mącz 226a; Palustris et hoc palustre, vel Palustris, Lugowáty/ błotny. Mącz 274c; [Volck Kkk3v].
2. O glebie: wyługowana albo wypłukana, nieurodzajna (3): Sabatia, civitas Liguriae, non procul a Genua, et Sabatia vada dicuntur, Lugowáte mieyſcá/ Błoniá álbo płonne polá/ przi ktorych przed tym yármárki miewano. Mącz 362c.
Wyrażenie: »ługowata ziemia« = fistulosa a. fungosa terra Mącz (2): Fistulosa terra, Rzadka á piaſcziſta ziemiá/ która bywá polpolicie [!] nievrodzáyna/ To yeſt/ Lugowáta ziemiá która ták rzadka yeſt yákoby gębká. Mącz 129a, 140d.
Szereg: »lgnący albo ługowaty« (1): Fungosa terra, Lgnąca álbo ługowátá ziemiá. Mącz 140d.

Synonimy: 1. bagnisty, błotny, hraski; 2. lgnący.

KCh