[zaloguj się]
[pdf]

NABAWIĆ (49) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja
inf nabawić
praet
sg
2 m nabawiłeś, -ś nabawił
3 m nabawił
f nabawiła
n nabawiło
imperativus
sg
2 nabåẃ
conditionalis
sg
1 m bych nabawił
3 f by nabawiła

inf nabawić (4). ◊ fut 1 sg nabawię (2). ◊ 2 sg nabawisz (1). ◊ 3 sg nabawi (12). ◊ 3 pl nabawią (2). ◊ praet 2 sg m nabawiłeś, -ś nabawił (3). ◊ 3 sg m nabawił (13). f nabawiła (8). n nabawiło (1). ◊ con 1 sg m bych nabawił (1). ◊ 3 sg f by nabawiła (1). ◊ imp 2 sg nabåẃ (1).

Sł stp brak, Cn s.v. nabawiam, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) ‒ XVIII w.

Sprawić, że ktoś ma co lub jest jaki; adducere, afficere, apportare, conciere, conciscere, conflare, facere, impingere, importare, inicere, struere Cn (49):

nabawić czego (41): ArtKanc Q6; strzegąc się tego aby ta sprawa inuidyei y suspitiey iakiey nienabawiła. ActReg 107; Odpądź od nas złośliwego/ Nábaẃ pokoiu twoiego LatHar 37; KlonFlis H, H2; Bacżę dobrze przycżynę/ kto to wſzytko ſpráwił/ Sam cżás przyſzły weſela tákiego nábáwił. SapEpit A4. Cf nabawić kogo czego.

nabawić kogo (G) czego (1): kiedy chćiał doſtáć Klimek paſká Gréćie Ná borg: nie mógł k niemu przyść/ áż wyiął z káléty Gotowiznę: nábáwił záraz paſká Gréty. PudłFr 48.

nabawić kogo (A) czego (33), kogo (G) (1): KromRozm II c3; LubPs F3; Tyś mnie nic nie jest winna, bog to wszytko sprawił, ktory mię nieprzyjacioł tak ciężkich nabawił. KochMon 25; ábyś [...] Bogu ſámemu cáłą chwałę oddawał: iáko temu/ ktory ćię nábáwił wſzyſtkiego dobrego/ y wſzyſtkoć dárował CzechRozm 223v, 179; Co miał ſzcżęſcia od Bogá wſzytko mu zoſtáwił/ A ſnadź więtſzego męſtwá ieſzcże go nábáwił PaprPan G2v, C4, G3v; IAkokolwiek ſzczęśćié ku mnie ſye poſtáwi/ Bądź rádośći/ bądź mię fráſunku nábáwi: Pánu ią dźiękowáć będę KochPs 46, 60, 73, 134; SkarŻyw 2; KochTr 16; KochJez B2; KochFr 38; ZYwot mię był vmorzył/ śmierć mię ożywiłá/ Y wiecżnych mię roſkoſzy niechcąc nábáwiłá. KochMRot B4; KochPam 80; Która z białych głów ták oſſobna byłá/ Co ćię téy kukle w boku nábáwiłá. PudłFr 5; ZawJeft 26, 41; GrochKal 21; RybGęśli D; Páni nieſławy wieczney nábáwiłá Głupiego Krolá [o Mięczysławie II], y w plotki wpráwiłá. KlonKr C2; CzahTr F3, H3v, I; PaxLiz B3 [2 r.], C3, Ev; Gdyż nas tá chćiwośc w tę pracą wpráwiłá/ Sżkod nábáwiłá. KlonFlis D4; Tyś grał ná ſwoiey fletni/ kiedyś głębokiego Snu nábáwił Arguſá ſtrożá ſtookiego. KlonWor 1, 57.

nabawić kogo czym (6): Miłoſnik złoty/ wáły ogárnion morſkiémi/ Vtónął/ y nábáwił ią łzámi wiecznémi. PudłFr 58; GosłCast 7; co zá oſobá/ rychłoli ſie ziawi/ Pánnę troſkliwą/ bárzo weſelem nábáwi. PaxLiz Cv, C, E2v; Cżárownicá to Medeá ſpráwiłá/ Ze go tą złotą wełną nábáwiłá. KlonFlis C4v.

W charakterystycmych połączeniach: nabawić błogosławieństwa, chłeba (2), czci (ludzkiej) (2), darow, dowcipow, frasunku (3), kłopota, krolestwa niebieskiego, łupu, męstwa, nieprzyjacioł, niesławy, ochłody, ozdoby, pociechy, pokoju, radości (4), rozkoszy (rozkoszek) (2), snu, srebra, szkod, śmiechu, troski, uciech, wesela, wsz(ytki)ego (dobrego) (5), zdrowia, złota; nabawić darami, łzami, radością, weselem (2), złotą wełną; nabawić obficie.

a. O małżonkach [kogo (A) kogo (G)] (2): Rozmnożył go y wſláwie/ ná wſſelikie ſtrony Nábáwił go złáſki ſwey/ bárzo mądrey żony KlerWes Av; W ſtan inſzy/ niż pánieńſki/ chce ćie Pan Bóg wpráwić/ Wielce záwołánégo małżonká nábáwić GórnTroas 58.

Formacje współrdzenne cf BAWIĆ.

Cf NABAWIENIE, NABAWION

LW