Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NADDAN

Następne hasło: [NADDAROWANY] »

NADDANY (3) part praet pass pf

Pierwsze a jasne, drugie w formie złożonej jasne, w niezłożonej pochylone.

Fleksja

sg
m	N	naddany	n	N
	A	naddan(e)go		A	naddåno

pl
A	subst	naddan(e)

sg m N naddany (1). ◊ A naddan(e)go (1). ◊ n A (praed) naddåno (1) [może impers praet od NADDAĆ]. ◊ [pl A subst naddan(e).]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Dodany ponad miarę; dołożony (2)
- a. [O gruntach położonych i wymierzonych poza zasadniczym łanem lub włóką]
2. Obdarzony (1)

1. Dodany ponad miarę; dołożony (2): Superadditus, Náddány/ in Bibliis tantum Mącz 433d.

naddany nad co (1): Supernumerarium, Co nád lidżbę náddano. Mącz 253b.

a. [O gruntach położonych i wymierzonych poza zasadniczym łanem lub włóką [ku czemu]: Ogrody thak yako ſzą ſthara dawna zaſzadzone mayą bycz dzierzany thym ogrodnykom y zagony kthore ſzą kv nym naddane. ZapWpol 1548, 9/51.]

2. Obdarzony [czym] (1):

Szereg: »ozdobiony i naddany« (1): máiąc ia opiſáć Dworzániná bez Ale/ ozdobionego/ y náddánego thym wſzytkim/ czo ludzie chwalą: náyduię tho być bárzo rzecż potrzebną GórnDworz D4.

Synonimy: 1. dołożon; 2. obdarowany, obdarzony.

Cf NADDAĆ

KCh