[zaloguj się]
[pdf]

NAKARMIĆ SIĘ (2) vb pf

się (1), sie (1).

Pierwsze a jasne, drugie pochylone.

Fleksja
inf nakårmić się
praet
sg
2 m nåkarmiłeś się

inf nakårmić się (1). ◊ [praet sg 2 m nåkarmiłeś się.] ◊ part praet act nakårmiwszy się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przyjąć pokarm; zaspokoić głód (2):
W przen (1):

W porównaniu (1): wſpominánim iego [męża świętego] yweſelić ſię ſerce/ y z cnot iego świętych hoynie ſię nákarmić/ iáko zbieśiády iákiey weſołey/ może. SkarŻyw 241.

Przen (1):
Zwroty: »nakarmić się strachu« = bać się (1): muśi cżłowiek wciąż pędzić/ á náſkakawſzy ſie po okrutnych wełnach/ j nákarmiwſzy ſie ſrogiego ſtráchu/ nákoniec vthonąć gdy ſie okręt o iáką rozbije ſkáłę. GórnDworz H6v.

[»nakarmić się śmiechu« = ośmieszyć się: Nákarmiłeś ſię śmiechu pánie Kátholiku ŁaszczPogrom 4.]

Synonimy: najeść się, nasycić się.

Formacje współrdzenne cf KARMIĆ.

KCh