[zaloguj się]
[pdf]

MARNOTRATNIK (4) sb m

Pierwsze a jasne; -tråt- (2), -trat- (2) RejZwierc (2 : 2); o prawdopodobnie jasne (tak w -o-).

Fleksja
sg pl
N marnotråtnik marnotratnicy

sg N marnotråtnik (3). ◊ pl N marnotratnicy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Ten, kto lekkomyślnie trwoni swe majętności, rozrzutnik (4):

W połączeniu szeregowym (1): Bo możeć y łákomiec/ y márnotratnik/ y ſwowolnik y zá oponámi ſiedzieć/y ná ſrzebrze iadáć/ á czoż kiedy myſl záboláła RejZwierc 105.

W przeciwstawieniu: »marnotratnik ... skępiec« (3): Skępcy ſą iáko co przy miſie ſiedzą/ Z dáleká pátrząc ále nic nie iedzą/ Márnotrátnicy kiedy obiad zyedzą/ Cżáſem o głodzie przy wiecżerzy ſiedzą. RejZwierc 217v, B3, 217.

Synonimy: marnostrawca, marnotrawca.

Cf MARNOTRAT, MARNOTRATCA, MARNOTRATNY

ZCh