Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MEŁAĆ]

Następne hasło: [MEŁKA] »

MEŁCIE (4) sb n

mełcie (3), miełcie (1), [melcie, mielcie]; mełcie GlabGad, GostGosp, SarnStat; miełcie Mącz.

Pierwsze e jasne, końcowe z tekstów nie oznaczających -é.

Fleksja

	sg
N	miełcie
G	mełciå
D	mełciu
A	mełcie

sg N miełcie (1). ◊ G mełciå (3). ◊ [D mełciu. ◊ A mełcie.]

Sł stp notuje, Cn s.v. mielenie, Linde bez cytatu.

Znaczenia

1. Mielenie zboża (3)
2. Rozgniatanie na drobne cząsteczki (1)

1. Mielenie zboża; molitura Mącz, Cn (3): Molitura, Miełcie/ mliwo. Mącz 229b; SarnStat 1170; [Dał [...] k temu wolne łowienie [ry]b w stawie i w młynie melcie wolne przez miar. LustrRaw 5; LustrMaz II 57].

mełcie czego (1): Klucżnik około mąki mełćia ma doyźrzeć GostGosp 54; [Słody od mieszczan, do których mielcia i zboża pospolitego zbudowan młyn LustrPom 104; LustrMaz II 140].

2. Rozgniatanie na drobne cząsteczki (1): á trzonowe [zęby] łąmią á iakoby mielą, przeto ie połatinie zową Molares od melcia, po polſku trzonowe od trzenia albo ſcierania. GlabGad C3v.

Cf [MIELENIE], MLEĆ, MLIWO