[zaloguj się]
[pdf]

MESALIJANIN (1) sb m

mesalijanin a. mesalijan, [massylijanin a. massylijan].

Tekst nie oznacza é; pierwsze a w obu wariantach jasne, drugie pochylone.

Fleksja
pl
N massylijåni
G mesalijån(o)w

pl [N massylijåni.] ◊ G mesalijån(o)w.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Członek sekty ascetów pielgrzymów, zwanych też euchitami, działających w IV w. w Syrii i Armenii, odrzucających sakramenty i widzących istotę pobożności w modlitwie (z syr. mesalaim ‘modlący się’): Od Meſálinnow [lege: Mesalianow] [Luter się nauczył]: iż pod oſobą chlebá ćiáło tylko ſámo ieſt/ ále krwie Páńſkiey nie máſz. ReszPrz 40; [Iż Eucháryſthya pod oſobą chlebá niema krwie. [...] Tákże theż thrzymáli Máſſyliani roku 330. WizFałeczDucha E3, E2v, E4].

Synonimy: entuzyjasta, euchita.

FP