[zaloguj się]
[pdf]

MIESZKACZ (2) sb m

e prawdopodobnie jasne (tak w mieszkać); a jasne.

Fleksja
sg pl
N mieszkacz mieszkacze
A mieszkacze
L mieszkaczåch

sg N mieszkacz (1). ◊ pl N mieszkacze (1). ◊ [A mieszkacze. ◊ L mieszkaczåch. ]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Znaczenia
Mieszkaniec; habitator Mącz, PolAnt (2): Mącz 151c.

mieszkacz czego (1): [Przeklinayćie Meroc rzekł ánioł Iehowy/ przeklinaiąc przeklinayćie mieſzkácże iego BudBib Iudic 5/23 (Linde).] Cf Wyrażenie.

Wyrażenie: peryfr. bibl. »mieszkacze domow« = ludzie; habitantes domos PolAnt (1): Racży weyzrzeć miły Panie na teſtamenth twoy/ [...] boć złoſćiwi mieſzkacże domow [domibus iniquitatum] na źiemi napełnieni ſą ciemnoſci. WróbŻołt 73/20; [y w ánielech ſwjch nie obacży [Bóg] świátłá. Coż w mieſzkácżach domow gliniánych BudBib Iob 4/19 (Linde).]

Synonimy: mieszczanin, obywacz, obywatel, przebywacz.

Cf MIESZKAJĄCY, MIESZKANIEC

ZCh