[zaloguj się]
[pdf]

MIESZKAJĄCY (395) part praes act

mieszkający, mieszkając (359), mięszkający (36); mięszkający Murm, ArtKanc; mieszkający : mięszkający LibMal (11:10), GroicPorz (1:3), KrowObr (1:2), UstPraw (1:1), BibRadz (44:4), Mącz (16:1), CzechRozm (3:2), SkarŻyw (5:1), ZapKościer (24:3), NiemObr (3:4), ReszPrz (1:1), ActReg (1:1), Calep (18:1).

mieszkający, mięszkający (392), mieszkając (3); -ący: -ąc LubPs (2:1), BibRadz (47:1), BielKron (1:1).

e oraz a jasne (w tym w e 1 r., w a 2 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg
mNmieszkający, mieszkając fNmieszkającå, mięszkający nNmieszkającé
Gmieszkając(e)go Gmieszkając(e)j Gmieszkając(e)go
Dmieszkającemu Dmieszkając(e)j, mieszkający D
Amieszkającégo, mieszkający Amieszkającą A
Imieszkającym I I
Lmieszkającym L L
Vmieszkający Vmieszkającå V
pl
N m pers mieszkający, mieszkając(e), mieszkając
G mieszkających
D mieszkającym, mieszkając(e)m
A m pers mieszkającé, mieszkających, mieszkając
I m mieszkającémi, mieszkającymi
L mieszkających
V m pers mieszkający
inne formy
pl G a. L - mieszkających; sg m N a. pl N m pers - mieszkający

sg m N mieszkający (63), mieszkając (1) LubPs (2:1). ◊ G mieszkając(e)go (22). ◊ D mieszkającemu (15); -emu (1), -ęmu (1), -(e)mu (13); -emu : -ęmu ZapKościer (2:1). ◊ A mieszkającégo (24), mieszkający (2); -égo (1), -(e)go (23). ◊ I mieszkającym (2). ◊ L mieszkającym (2). ◊ V mieszkający (3). ◊ f N mieszkającå (3), mięszkający (1) ZapKościer [może też błąd zamiast G sg m mieszkającego]; -å (1), -(a) (2). ◊ G mieszkając(e)j (3). ◊ D mieszkając(e)j (9), mieszkający ZapKościer (2). ◊ A mieszkającą (3). ◊ V mieszkającå (2). ◊ n N mieszkającé (1). ◊ G mieszkając(e)go (2). ◊ pl N m pers mieszkający (71), mieszkając(e) (2), mieszkając (1) BielKron; -y : -(e) BibRadz (10:1), ZapKościer (3:1). ◊ G mieszkających (43). ◊ D mieszkającym (40), mieszkając(e)m (2); -(e)m RejPs; -ym : -(e)m BibRadz (5:1). ◊ A m pers mieszkającé (50), mieszkających (4), mieszkając (1) BibRadz; -ych CzechRozm; -é : -ych SarnStat (2:3); ~ -é (3) KochCz, SarnStat (2), -e (1) OrzQuin, -(e) (46). ◊ I m mieszkającémi (7), mieszkającymi (3); -émi RejPs, BibRadz (2), RejPos, BudBib, SarnStat; -ymi WróbŻołt, StryjKron; -émi : -ymi RejAp (1:1); ~ -émi (1), -(e)mi (0). ◊ L mieszkających (1). ◊ G a. L mieszkających (1). ◊ V m pers mieszkający (5). ◊ N sg m a. pl m pers mieszkający (4).

Sł stp s.v. mieszkać, Cn s.v. komornik, Linde bez cytatu s.v. mieszkać.

Znaczenia
1. Będący, trwający; istniejący, żyjący; znajdujący się; habitans Vulg, PolAnt, JanStat; cohabitans Vulg; inhabitans PolAnt; versans Mącz; manens, vivens Modrz; degens JanStat (385): [Nie mamy tu miáſtá mieſzkáiącego ále przyſzłego ſzukamy. GilPos 91.]
Przen: Z abstrakcyjnym wyrazem określanym: ‘ktoś jest czymś nacechowany, czymś się odznacza, kieruje, jakoś postępuje’ [w kim] (6): GrzegŚm 20; CzechRozm 88v; y ſłowá iego [Boga] nie maćie w ſobie mieſzkáiącego: iż ktorego on poſłał/ temu wy nie wierzyćie. WujNT Ioann 5/38; Nákoniec moc y śiłę złey pożądliwośći/ mieſzkáiącey w człowiecze (ktorą grzechem zowie [...]) opiſuie. WujNT Rom 7 arg, Rom 7/17, 20.
α. W funkcji rzeczownika: człowiek, istota żywa (4): BibRadz Iob 28/4, Ier 33/10, 4.Esdr 6/26; ktory [naród] położy ziemie iego ſpuſtoſzeniem/ że nie będzie wniey mieſzkáiącego/ od cżłowieká áż do bydlęćiá BudBib Ier 50/3.
a. Żyjący docześnie [gdzie = na ziemi] (65): [Chrystus] nie ieſt bez mocy y wiádomośći potrzeb ludźi tu mieſzkáiących CzechEp 329.
Wyrażenie: »mieszkający na ziemi, na świecie« [szyk 8:6] (13:1): WróbŻołt 49/1; RejPs 146; BibRadz I 363c marg; RejAp 76v, 112 [2 r.], 114, 134v, 142; RejPos 128v, 332v; StryjKron 6; Stąd iáśnie widzimy/ iż święći w niebie/ ofiáruią Pánu Chriſtuſowi modlitwy ludzi wiernych mieſzkáiących ná ziemi WujNT 852; SkarKaz 633b.
Przen (1):
Wyrażenie: »mieszkający na ziemi« = nie dbający o życie duchowe (1): A tymi znáki zwodziłá y beſtią onę y ine ludzi mieſzkáiące ná ziemi/ to ieſt/ ty ktorzy nic nie dbáli o niebo á o opiekę Páńſką/ iedno tylko ziemſkiemi ſie rzecżámi paráli. RejAp 113.
aa. W funkcji rzeczownika: ludzie [w pl] [gdzie] (49): Pan Bog [...] dáie/ Zywot tu mieſzkáiącżym PaxLiz Cv.
Wyrażenie: peryfr.»mieszkający na ziemi, na świecie« = habitantes terram a. in terra, inhabitantes terram a. saeculum Vulg; habitatores terrae PolAnt [szyk 43:5] (44:4): MiechGlab 36; nalepſſem pieniem wyſláwiayćie tego krolá náſſego/ ábowiem on ieſt poſtáwion krolem nád wſſytkiemi mieſkáiącemi ná ziemi. RejPs 70v, 47v; KrowObr 241 v; Leop Zach 11/6; BibRadz Ps 74/4, I 311b marg, Ps 99/1, Ier 25/29, 30 (11); RejAp 39v, 75, 91v, 109v, 112 (13); RejPos 27, 332v; GrzegŚm 30; Niech ſzumi morze y nápełnienie iego/ świát y mieſzkáiący ná niem. BudBib Ps 97/7, 4.Esdr 5/6, 11/34, Eccli 44/17; BudNT Apoc 3/10, 13/8; Terricola ‒ Na ziemi mieſzkaiąci. Calep 1058b; LatHar 61; WujNT Apoc 3/10, 8/13, 11/10 [2 r.], 13/8, 12, 14, 17/8.
b. Trwający, nie kończący się (5): OpecŻyw 90v; iáko piſmo powiáda/ iż tu nie mamy miáſtá mieſzkáiącego ná ſwiecie RejZwierc 168v.

mieszkający w kim (2): A wiećie to żeć kożdy mężoboycá/ niema żywotá wiecżnego w ſobie mieſſkáiącego [vitam aeternam in semetipso manentem]. Leop 1.Ioann 3/15; CzechEp 17.

Wyrażenia peryfr. »mieszkający wiecznie« = Bóg (1): Bo ták mowi wyſoki y wynosły/ mieſzkáiący wiecżnie [habitans in seculum] BudBib Is 57/15.
c. Przebywający gdzieś (197):
αα. W funkcji rzeczownika (2): Coelicola. W niebie mieſzkáyący. Mącz 60a; Calep 148a.
α. Będący obywatelem, mieszkańcem jakiegoś terytorium lub pomieszczenia; mający gdzieś swoją siedzibę stałą lub tymczasową (193):

mieszkający gdzie [= w krainie, mieście itp.] (134): FalZioł I 89c; ktorzyſz to Połowcży był lud przy brzegu morza Euxinum [...] za białem ieziorem mieſzkaiąci. MiechGlab 2, 45, 52, 64; KłosAlg A3; RejPs 124; Item powyada yſch ſynovi yey Michalovi wlącziczi myąſkayączemv ſkazono bylo pywo. LibMal 1544/89v, 1543/75, 1545/101v, 1547/131, 132, 137 [3 r.] (13); ZapWar 1550 nr 2664; LubPs Y; GroicPorz a4; Leop 3.Mach 7/1, Act 11/29, 22/12; UstPraw A4, F3; BibRadz Deut 1/44, 2 arg, 8, I 121, Iudic 3/3 (13); BielKron 455; Mącz 273a, 356d, 384c, 391c, 451c, 462d; OrzQuin Q2v; kthore záćmienie [słońca] ſkuthki ſwoie okázowáć będźie przez dwie lećie v ludźi ná Zachodźie Słońcá mieſzkáiących. LeovPrzep Ev, A3v; RejAp 65, 137; RejPos 188; BudBib Gen 36/20, Num 14/24, 45, Ios 17/16, 1.Par 8/6 (11); BudNT Act 9/32, 11/29; CzechRozm 193v; ModrzBaz 77v, 91, 120; SkarŻyw 452, 503; Przysżedwszy przed prawo nasze miasta Kośćierziny Opatrzna Anna Maraszikowna Ciotka, Opatrznego Wociecha Maraſzyka W Wielgim Podliesiu mieſzkaiący ZapKościer 1580/10, 1580/10v, 1581/19v, 22v, 1582/30v, 32v (27); StryjKron 335, 416; NiemObr 168; ActReg 127; Calep 1081a [3 r.]; KochCz B2; LatHar 502; WujNT Luc 13/4, Act 2/5, 22/12, 1.Cor 16 arg; Oznáymuiemy ninieyſzym piſániém: iż chcąc áby poddáni náſzy w króleſtwie náſzym mieſzkáiący/ á zwłaſczá w króleſtwie Polſkim y w źiemiách/ [...] poczćiwie żyli [wydaliśmy statuta] SarnStat 183, 178, 184, 249, 261, 349 (21).

mieszkający gdzie [= w czyim domu, w czyim kraju; w tym: u kogo (2), z kim (2), miedzy kim (1)] (5): thą [suknią] zaſthawyl na oſtrowye nyewyeſczye v gawla myeſzkayączey LibMal 1546/117v, 1551/163v; O ludu moy/ niechay będźie iednákaſz vſtáwá/ thák wam iáko y przychodniom mieſzkáiącym z wámi BibRadz Num 15/15, Num 15/14, 16.

mieszkający gdzie [o miejscu, gdzie znajduje się pomieszczenie; w tym: podle (a. wedle) czego (2), za czym (2), przy kim a. przy czym (1)] (5): Item Czyothcze ſwey [...] za ſzwvathem Marczvnem myąſchkayączey pyąthnaſzczye groſſi vkradl LibMal 1543/74v, 1543/74v, 1544/93, 1551/162v, 163.

mieszkający gdzie [= w pomieszczeniu] (2): LibMal 1547/129v; Insularius – woit w domu oſsobnim mieſzkaiąci. Calep 547a.

Wyrażenie: »na miejstcu mięszkający« = tutejszy (1): Táki pozew [listowny] ná ludźi ná mieyſtcu mięſzkáiące/ nie ieſt s potrzeby GroicPorz pv.
W przen [gdzie] (3): mieſſkáiącym w kráinie ćieniá ſmierći/ ſwiátłość ieſt im wzeſſlá. Leop Is 9/2 [przekład tego samego tekstu (2)] RejPos 15; BudBib Is 9/2.
αα. W funkcji rzeczownika: mieszkaniec; habitator Calag (43): Z támtąd thedy wypędźiwſzy wſzythki mieſzkáiące/ ſámi w niey mieſzkáć będźiećie BibRadz Num 33/53; Calag 154b.

mieszkający czego (1): iż naktorebyśćie mieyſcá były przenieſione/ áby wſzyſcy mięſſkáiący/ onego mieyſá/ błogoſláwieńſtwo twoie otrzymáli. KrowObr 93.

mieszkający gdzie (39): WróbŻołt 82/8; Leop Ier 9/26; Wiedz zá pewne iż potomſtwo twe będźie mięſzkáć w źiemi obcey/ á będźie ſłużyć mięſzkáiącem w niey BibRadz Gen 15/13; Tedy ony mięſzkáiące wthym mieſćie mieczem pomorduiećie BibRadz Deut 13/15, Ex 23/31, Num 33/52, 55, Ios 9/24, 1.Par 8/13 (13); Scythotauri populi Scythiae, Przi górze Taurum mieskáyący [!]. Mącz 377a, 197b; BudBib Ios 13/6, Ier 46/8, 1.Mach 3/34; áby ná wſzytkie w iedney Rzecżypoſpolitey mieſzkáiące [...] iednákie karánie było ſtánowione. ModrzBaz 73; CzechEp 59; NiemObr 132; WujNT Act 1/19, 2/9, 4/16, 13/27; SarnStat 71, 155, 175, 202, 658 (12).

mieszkający gdzie [o sąsiedztwie] (1): ſtáwálichmy ſie w poſmiech wſſytkiem około nas mieſzkáiącem. RejPs 66.

β. Mający gdzieś rezydencję [gdzie] (2): Biſkupi niektorzy Cárogroccy [...] łaſką Ceſarzow tám mieſzkáiących [...] ſkuſzeni: bráli to przedſię y to im záwżdy w głowie tkwiáło/ iż tám ma być głowá duchowieńſtwá SkarJedn 174; SkarŻyw 328.
d. Pozostający gdzieś, nie ruszający się skądś (2):

mieszkający na czym [= przez okres trwania czego](1): ſkázuiemy: áby ktokolwiek [...] Poſły [...] ná Séymy Wálné álbo źiemſkié iádącé/ álbo ná nich mieſzkáiącé/ álbo z nich do domów ſwoich wrácáiącé ſie [...] śmiáłby náiácháć [...] niech będźie oſądzón SarnStat 43.

Wyrażenia »doma mięszkający« (1): Nád to máią być [w radę miejską obierani] s práwego Małżeńſtwá národzeni/ domá záwżdy mięſzkáiący/ dobrey ſławy GroicPorz b3.
e. Żyjący w określonych warunkach (48):

mieszkający w czym (3): RejAp 132v; BudBib Ps 16/12; nie oglądam tu cżłowieká/ w pokoiu mięſzkáiącego ArtKanc P18.

mieszkający jak (2): wſtańćie/ idzćie do narodu ſpokoynego mieſzkáiącego beſpiecżnie BudBib Ier 49/31, Ez 30/9.

W przen [na czym] (1): Rácż też w oſtátecżną godźinę śmierći moiey przyiąć wracáiącego ſię do ćiebie duchá mego/ teraz tu ná wygnániu mieſzkáiącego y pielgrzymuiącego. LatHar 300.
αα. W funkcji rzeczownika (4):

mieszkający w czym (1): A ieſli teſz kto zayrzy mieſſkáiącym w dobrym zdrowiu y pokoiu/ áby przes pokropienie tey wody/ wſzytko odeſſlo. KrowObr 71v.

mieszkający jak (2): Wtárgnę do źiemie (ktora) niema muru: prziydę do odpocżywáiących y mieſſkáiących beſpiecżnie Leop Ez 38/11; BudBib Ez 38/10[11].

W przen [w czym] (1): weſelćie się wy mieſzkáiący w prochu GrzegŚm 14.
α. Prowadzący tryb życia określony warunkami przyrodniczymi [gdzie] (20): FalZioł IV 2b; był tham [...] lás bárzo gęſty z drzew owocnych/ s ktorych ſie żywili ludzie leſni mieſzkáiący w onym leſie HistAl K6; LubPs X3v; BibRadz Ps 73/14, 101/7; Mącz 356c; CzechEp 382; Saxatilis, Quod saxa incolit ‒ wopokach mieſzkaią. Calep 949b, [620]a, 925b, 949a, 1040a; Stałem ſię podobnym Pelikanowi w puſzcży mieſzkáiącemu LatHar 167.

W porównaniach (2): MiechGlab 74; porozumieli po nich iż ſą dźicy á leśni mężowie/ domow żadnych nie máiąc/ iáko źwierzętá mieſzkáiąc BielKron 444.

W charakterystycznych połączeniach: mieszkający na błocie, na brzegu (wodnym) (2), jakoby bydło, w lesie (po lesiech) (3), w opokach, miedzy płoty, po polach, na (w) pustyniach (2), na (w) puszczy (2), w stronach suchych (ciepłych) (2), we trzcinie, jako źwirzęta.

aa. W funkcji rzeczownika (5): Maritimi homines, Przi morzu mieſzkáyący. Mącz 209d, 466c; BudBib Iudith 5/12; Calep 62a [2 r.].

W charakterystycznych połączeniach: w jaskiniach mieszkający, przy morzu, na puszczy, nad rzeką (2), w skałach.

β. Prowadzący tryb życia określony warunkami społecznymi; reprezentujący jakiś styl życia poprzez miejsce swego stałego pobytu [w tym: gdzie (15)] (18): iam ieſt ieden z onych oycow ſtárych w Egipćie ná puſzcży mieſzkáiących/ w wielkiey pokućie y oſtrym żywoćie. SkarŻyw 308, 589; SarnStat 205, 972.

mieszkający w czym pod czym (1): iż v nas ſámych tylko w kośćiele Krześćijáńſkim prawdźiwym/ pod tym znákiem [krzyża] mieſzkáiącym/ ieſt miłość prawdźiwa OrzQuin M4v.

mieszkający pod kim [= będący czyimś poddanym] (1): Ale to ma bydź rozumiano [...] tákże y o kmiećiach pod Duchownémi mieſzkáiących [de kmethonibus spiritualium JanStat 237] SarnStat 215.

W porównaniu (1): Podobieńſtwo cżłowyeká grzeſznego/ ktory ſie sſtawa iáko w puſtiniach mieſzkáiący miedzy nyewyernymi/ dáleko od ſpołecżnośći wyernych. LubPs X3v marg.

Wyrażenia: »mieszkający w namieciech« = koczujący (1): záś Iáákob był mąſz proſty mieſzkáiący w namiećiech [manens in tabernaculis] BudBib Gen 25/27.

»obecnie mieszkający« = będący stałym mieszkańcem (1): A gdźieby w tym klaſztorze [...] nie był profeſsowány náleźión godny ſzláchćic/ támże obecnie zdawná mieſzkáiący [assidue et antiquitus habitans JanStat 209]: áby z onéyże Dioeceſiiéy [...] ſzláchćic godny ſtanu Duchownégo był obiéran/ y poſtulowan ná Opáctwo SarnStat 207.

»we wsi mieszkający« (1): przyſzli do iedney źiemiánki we wśi mieſzkáiącey WerGośc 218.

αα. W funkcji rzeczownika (8): Inquilinus ‒ W naiemnim mieſzkaiąci, naiemnik. Calep 540b.
Wyrażenia: »w cieni mięszkający« = samotnik ukrywający się przed światem (1): Umbraticus, W cieni mięſzkáyąci. Mącz 502a.

»mieszkający w namiociech« = inhabitans tentorium, habitans in tabernaculis PolAnt (2): Adá tedy porodźiłá Iabálá/ ktory był Oycem mieſzkáiących w namioćiech y páſterzow. BibRadz Gen 4/20; BudBib Iudic 8/11.

»osobno, sam mieszkający« = solitarius Murm, Calep (2): Murm 20; Solitarius, solus agens — Puſtelnik, ſam mieſzkaiąci. Calep [991]a.

»na wsi mięszkający« = wieśniak; rure morans Mącz; villanus Calep (2): Mącz 362a; Villanus ‒ Wieſniak, nawſi mieſzkaiaci. Calep 1124a.

f. Obcujący, przestający z kimś, przebywający w czyimś towarzystwie (14):

mieszkający z kim (6): RejPs 202; Mężowie y mieſzczánie weſpołek ſemną mieſzkáiący przyimicie proſzę ſlowá moie skromnie HistAl D5v; ModrzBaz 24v; NiemObr 29; aby antiqua et perpetua foedera [...] wniczym naruszone niebyły [...] tak zacnych [...] narodow przez wiele wiekow wzgodzie zsobą mięszkaiących ActReg 149; LatHar 77.

Wyrażenie: »wespołek, społem, spolnie, w społecznego życia towarzystwie mieszkający« = contubernalis Mącz, Calep; in vitae societate vivens Modrz; contubernium Calep; concivis JanStat (4:2:1:1): HistAl D5v; Collegium sacerdotum, Zgromádzenie álbo Kolegium duchownych ludźi weſpołek mieſzkáyących. Mącz 59c, 64a; á rácż [Panie Boże] wſzytkiemu Slácheckiemu ſtanowi tákie ſerce dáć/ áby oni [...] wſzytkę Rzecżpoſpolitą/ to ieſt/ wſzytkie ludźi/ w tem ſpołecżnego żyćia towárzyſtwie známi mieſzkáiące miłowáli ModrzBaz 24v, 4; Calep 254b [2 r.]; SarnStat 953.
W przen [z kim](1): [pokusy] ſą ráyce/ ktorzy w błędy Wierzącego wiedli: zemną mieſzkáiący/ To mieſzcżánie GrabowSet N3.
a. O związku kobiety z mężczyzną; w funkcji rzeczownika (1):
Wyrażenia »z żoną mieszkający« (1): iż żonáte y z żonámi mieſzkáiące/ ná Popoſtwá bierzą SkarJedn 357.
g. O Bogu i innych istotach nadprzyrodzonych (44):
α. O rzeczywistej obecności Boga Starego Testamentu [gdzie] (3): A będziećie wiedzieć iż ia Pan Bog wáſz/ mieſſkáiący ná Syonie [habitans in Sion]/ ná gorze ſwiętey moiey. Leop Ioel 3/17; BibRadz Ioel 3/17; KochPs 13.
β. O mistycznym zjednoczeniu Boga z człowiekiem przez wiarę i przynależność do Kościoła (24) :

Konstrukcje z wyrazem określanym „Bóg” i dopełnieniem lub okolicznikiem „człowiek” [w tym: w kim (20), z kim (1)] (21): Inſzy ieſt Kryſtus [...]. Inſzy Duch poćieſzyćiel mieſzkáiący z námi ná wieki. GrzegRóżn M; RejPos 90; RejPosWiecz2 91 [3 r.] 93 [2 r.], 93v [6 r.], 94, 94v [2 r.]; WujJudConf 177v; CzechEp 339; bo kiedyby w nich byłá prawdźiwa wiárá/ doználiby Chriſtuſá w ſobie mieſzkáiącego NiemObr 45; WujNT Rom 8/11. Cf Wyrażenie.

Wyrażenie: »w [czyim] sercu mięszkający« (1): Miał oſobny dar od Páná Boga/ iſz gdy [...] grzechámi obćiążeni nań pátrzyli: bać ſię go y drzżeć muśieli: ták ie Duch ś. w iego ſercu mieſzkáiący ſtráſzył. SkarŻyw 574.
Szereg: »mieszkający i żywiący« (1): ták záſię ktorzy w ſobie Páná Kryſtuſá mieſzkáiącego máią/ chucią oną nie grzeſzenia [...] okázuią/ kogo w ſobie mieſzkáiącego y żywiącego máią. RejPosWiecz2 93v.
αα. W funkcji rzeczownika (3):

Konstrukcje z wyrazem określanym „człowiek” i okolicznikiem „Bóg” [w kim, w czym] [= w ciele Pana] (3): RejPosWiecz2 92, 93; rácż też w nich vſtáwicżnie przez łáſkę twą przebywáć/ [...] áby [...] onych rádośći/ ktoreś obiecał [...] w tobie mieſzkáiącym/ po śmierći ſwey doſtąpili. LatHar 629.

γ. O jedności osób Trójcy Świętej [w kim] (6): BudNT Ioann 14/10; CzechRozm 39v; Ponieważ bowiem Chriſtus pan vcżynki cżynił oycá ſwego: [...] nie inácżey iákoby ie bog ſam cżynić miał/ przez co/ okázował Bogá w ſobie mięſzkáiącego NiemObr 104, 33, 118; WujNT Ioann 14/10.
δ. O przebywaniu w niebie [gdzie] (7):
αα. O siedzibie Boga (5): BudBib 4.Reg 19/15; BudNT 1.Tim 6/16; CzechRozm 209; CzechEp 291; O Pánie w świétnym niebie mieſzkáiący/ Niech ten znák ſtráſzny [...] Nieprzyiaćielá náwiedźi moiégo ZawJeft 7.
ββ. O zbawionych (2): Iż nie mamy świętych w niebie mięſzkáiących wzywáć. ReszPrz 40.
ααα. W funkcji rzeczownika (1):
Wyrażenie: »w niebie mieszkający« (1): Y otworzył gębę ſwoię ná bluźnierſtwo ku Bogu bluźnić imię iego/ y namiot iego/ y w niebie mieſzkáiące [qui in caelo habitant]. BudNT Apoc 13/6.
ε. O miejscu przebywania dusz zmarłych [gdzie] (3): KochFrag 52; Czwarty ſtan ieſt duſz/ vmárłych pod źiemią w czyścu mieſzkáiących SkarKaz 634b.
αα. W funkcji rzeczownika (1): Powiádáią ták iz w piekle mieſzkáiący záwżdy prágną y łácżną HistAl K2.
ξ. O oddaniu się w moc szatana [w kim] (1): iáko o thym nie może być rzecżono/ ktory ſwiątobliwie y ſpráwiedliwie żywie/ áby ſzátáná w ſobie mieſzkáiącego miał RejPosWiecz2 93v.
2. Postępujący w określony sposób, zgodnie z jakimiś przepisami, normami (lub wbrew nim); agens Vulg (3):

mieszkający bez czego (2): Y iáko záſię ludzi ſwowolne á bez tey powinnośći mieſzkáiące obiecał ſrodze ſędzić RejPos 42, 44v.

mieszkający w czym (5): GroicPorz h4; RejPos 44; Korynthiany ſtrofnie/ iż wſzeteczniká/ w kázirodztwie iáwnie mieſzkáiącego ćierpieli miedzy ſobą. WujNT 1. Cor 5 arg, Tit 3/3. Cf mieszkający w czym z kim.

mieszkający w czym z kim (1): duchowne miáſto y gorę wyſtáwia/ to ieſt ludzi zgodnie z ſobą w iedney wierze y wyznániu mieſzkáiących CzechRozm 120v.

α. W funkcji rzeczownika (1): przez te wſzytkie przeſzłe cżáſy wſzyſcy ludźie/ [...] wſzyſtkie Pánienki/ wſzyſcy w cżyſtośći mieſzkáiący/ [...] ná oſtátek świát ten wſzyſtek [...] przez ták wiele wiekow prawdy nie wiedźiał ReszPrz 109.
3. Zwlekający z czymś, ociągający się, opoźniający; morans Mącz; tardans Calep (2): Mącz 232d; Tardans ‒ Mieſzkaiąci; przewłoczaci. Calep [1047]b.

Synonimy: 1. będący, żyjący; e. przebywający; d. pozostający.

Cf MIESZKACZ, MIESZKAĆ, MIESZKANIEC, MIESZKANY, [MIESZKAWAJĄCY]

ZCh