[zaloguj się]
[pdf]

MITRĘŻYĆ (2) vb impf

mitrężyć (1), mitrzężyć (1); mitrężyć KlonFlis; mitrzężyć RejAp.

Fleksja

inf mitrężyć (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Poświęcać czas na rzeczy zbędne, marudzić; exigere tempus iucundius, ponere diem cum aliquo a. in aliqua re consideranda Cn (1):
Zwrot: »[na czym] czas mitrężyć« (1): Gdyż ſzkodá ná tym y czáſu mitrężyć/ Cobyś mogł domá pobożniey zpieniężyć KlonFlis E2v.
2. Żyć w ciągłym niepokoju (1):
Zwrot: »światem mitrzężyć« = wichrzyć (1): ázaſz też tho nie wielka roſkoſz żyć w [ ..] pokoiu [...] Azaſz ſie lepiey drápáć z ludźmi/ ázaſz lepiey ſwiátem mitrzężyć biegáiąc zá prokuratory/ nie ſpiąc/ nie doiádáiąc/ kreẃ ludzką rozlewáiącz RejAp 189.

Synonim: 1. mudzić.

Formacja współrdzenna: domitrężyć.

Cf MITRĘŻĄCY

TZ