[zaloguj się]

MNOGO (21) av

mnogo (17), mnoho (4); mnogo OpecŻyw (12), ForCnR, Mącz, HistRzym, WerKaz; mnoho MurzNT, StryjKron; mnogo : mnoho LibLeg (1:2).

Oba o jasne.

Składnia orzeczenia typu: mnogo kogo było, będzie (7), mnogo kogo (1) OpecŻyw (7:1).

stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Wiele, bardzo dużo; complures, frequentia, pars bona a. multa a. maxima, (per)multi, plerique, quamplures, (magna) vis Cn [kogo, czego] (19): ijż ijch mnogo przed iednym zgardzonym vciekaią OpecŻyw [57]v, 1, 4, 4v, 70v [2 r.], 73 (10); O milá fortuno ty nam mnogo dobrego cżyniſz ForCnR E3v; y wzial od nas mnoho skarbow y pyeniedzi gothowich LibLeg 10/124; dali żołnierzom doſyć pięniędzy [argenteos sufficientes] (marg) mnoho pięniędzy (–) MurzNT Matth 28/12; HistRzym 4; StryjKron 185; ludźi zacnych/ ktorych ták Grecya/ iáko y Latium, mnogo wychowáłá WerKaz 275.

W charakterystycznych połączeniach: mnogo bogactwa, dobrego, lat (2), ludzi (2), skarbow (2).

Wyrażenie: »wielmi mnogo« (3): OpecŻyw 58v; ktori y then wyelmy mnogo skarbow my wzyal LibLeg 10/123, 10/123v.
2. Bardzo; (per)multum, plurimum Cn (1): odpuſſcżaią ſie ie grzechy mnogie/ bo ieſt milowala mnogo [quoniam dilexit multum Vulg Luc 7/47; iż wielce vmiłowáłá WujNT]. OpecŻyw 46v.
*** Bez wystarczającego kontekstu (1): Multum adverbium, Bárzo/ wiele/ Mnogo. Mącz 236b.

Synonimy. 1. wiele; 2. barzo, wielce.

Cf [MNOGOMOWNY], [MNOHOKROĆ]

MB