[zaloguj się]
[pdf]

MONSTRUM (5) sb n

o jasne.

Fleksja
pl
G monstr(o)w
inne sg indecl - monstrum

sg indecl monstrum (4). ◊ pl G monstr(o)w (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Dziwna, niezwykła istota, potwór, straszydło, poczwara [monstrum – potwora Mymer1 28; – dziw, potwora BartBydg; – dziw, nadprzyrodzona rzecz Mącz 231c; – dziw, cud Calep; płód dziwny niezwyczajny, potwora ‒ monstrum Cn] (5): Biſkup Rzymſki/ podobnoby muśiał być głową/ wſzytkich inſzych głow názwány/ o iákim monstrum do tego ċżáſu ſłyċháć nie było? NiemObr 47; Iedno ſie práwo ſtanowi/ áby náród dla rozmáitośći praw nieſtał ſie monſtrum, cudem o wielu głów. SarnStat 49.

W porównaniu (1): Boże áby ſię tákich/ iáko monſtrow iákich/ máło náydowáło/ ktorzy ſrożſzey niźli beſtye nieludzkośći y krwie roźlania pełni ſą SkarKazSej 670a.

Wyrażenie: lat. »monstrum marinum« = olbrzymie straszydło morskie, tu w nawiązaniu do mitologii (1): Monſtrum marinum et Belua. Potworá morſka. KlonFlis B4v marg.
Szereg: »monstrum abo dziw« (1): Bo być Kriſtus roſciągáć miał rękę ſwą od niebá áż do piekłá/ wedle cżłowiecżeńſthwá ſwego/ tedyćby to było monſtrum ábo iáki dziw przećiwko rozumowi łudzkiemu. RejPos 78.

Synonimy: cud, dziw, potwora, straszydło.

AKtt