[zaloguj się]
[pdf]

MOTAĆ (5) vb impf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf motać
indicativus
praes
sg pl
3 motå motają

inf motać (2). ◊ praes 3 sg motå (1). ◊ 3 pl motają (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

1. Zwijać coś wokół czegoś tak, aby powstał motek; illigare, impedire, innectare, inserere, intricare, involvere Cn (1): Nam każą domá śiedzieć/ prząść kądziel á motáć BielSjem 7.
2. Przeinaczać, kręcić, fałszować; contortuplicare Calep; irretire, perplexari Cn (4): Contortuplicare ‒ Motacz wikłacz. Calep 253b.

motać czym (2): A iáko wicher piorkiem/ ták ſwiátem [diabły] motáią. RejWiz. 156v. Cf »rzeczą motać«.

motać kogo czym (1): niektórzy z poddánych náſzych od wiele lat w Rzymie mieſzkáiąc [...] inſzych tu w króleſtwie mieſzkáiących pokoiowi y Bozkim poſługóm oddáné/ Pozwy do Rzymſkiégo Dworu wyzywáią/ práwy motáią [litibus involvunt; práwy ie motáią JanStat 200]/ y rozmáicie trapią SarnStat 175.

Zwrot: »rzeczą motać« = mówić dwuznacznie, niejasno (1): Flexiloquus Cicer. Qui ambigua et obscura loquitur, Ktory y ták y owák rzeczą mota. Mącz 130a.

Synonimy: 1. zwijać; 2. fałszować, kręcić, wikłać, wywracać.

Formacje współrdzenne: motać się, pomotać, pomotać się, umotać, umotać się, wymotać się, zamotać, zamotać się; wmotawać, zamotawać; przymotować, rozmotować, zamotować; wmotywać, zamotywać.

Cf MOTOWĄZ

JB