[zaloguj się]
[pdf]

MRUGANIE (3) sb n

a jasne, e pochylone.

Fleksja
sg
N mruganié
G mruganiå
I mrugani(e)m

sg N mruganié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G mruganiå (1). ◊ [I mrugani(e)m.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn), poza tym XVIII w. s.v. mrugać.

Poruszanie powiekami (rodzaj nerwowego tiku lub znaczącego gestu); nictatio Mącz, Calep, Cn; nutus (oculorum) Modrz, Cn; nictus Mącz; ludibundi oculi Cn (3): Nictus, Mrugánie álbo mgnienie oczimá. Mącz 248b; ná oſtátek káżdego kiwánia/ mrugánia [ex omni nutu et gestu]/ ábo inſzey poſtáwy/ o ktorey ták rozumieią żeby ich wzgárdę znácżyłá. ModrzBaz 66; Calep [698]a; [mrugánie/ Nictus. Volck L114].
[Wyrażenie: »mruganie oczu«: Przeto że ſie wynioſly wzgorę corki Syońſkie/ y chadzáły wyćiągnąwſſy ſſyie/ y mrugániem ocżu [nutibus oculorum; pomrugáiąc oczymá WujBib] [...] Obłyśi Pan wierzch głowy corck Syońſſkich Leop Is 3/16.]

Synonim: mgnienie.

Cf MRUG, MRUGAĆ, MRUGNIENIE

TG