[zaloguj się]
[pdf]

MYKAĆ (5) vb impf

Fleksja
inf mykać
indicativus
praes
sg
2 mykåsz
imperativus
sg
2 mykåj

[inf mykać.] ◊ praes 2 sg mykåsz (1). ◊ imp 2 sg mykåj (4).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

I. Intransit. Pospieszać dokądś; uciekać; evadere Cn (4): Mykayże ná zad ſpráwiwſzy ſwe rzecży KlonFlis H3v; KlonWor 15; [pewnieby nam mykáć StryjKron 729; Apage te Wen ſtąd/ foruyże ſię. Apagesis Mykayże ſtąd chceſzli/ id est, si vis esse incolumis subducas te hinc. UrsinGramm 344].

2 sg imp »mykaj« w funkcji wykrzyknika (1): Apage – Pódziz, mikaij. Calep 79b.

Zwrot: »[do czego] wskok mykać« (1): Iuż bráćie fliśie z wiátrem ſię potykay/ Záprzęſz ſię we ślą/ do liny wſkok mykay. KlonFlis H4.
II. Transit. Poruszać coś, wprawiać w ruch [co czym] (1): O Błędna Fortuno [...] Ty płochymi koły cżáſy iák chceſz mykaſz/ Co dobrym z rąk wydrzeſz tymże złe potykaſz RybGęśli Bv.

Synonimy: I. uchodzić; II. popychać.

Formacje współrdzenne: mykać się, przemykać, przemykać się.

IM