[zaloguj się]
[pdf]

NASTROJENIE (3) sb n

a, o oraz pierwsze e jasne; końcowe e z tekstu nie oznaczającego -é.

Fleksja
sg
N nastrojeni(e)
G nastrojeniå

sg N nastrojeni(e) (2). ◊ G nastrojeniå (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu; poza tym XVII w. s.v. nastroić.

1. Zestrojenie, współbrzmienie głosów, dźwięków; concentus, consonantia, symphonia Mącz (2): Concentus Náſtroyenie/ dobre brzmienie. Mącz 33d.
Wyrażenie: »strojne nastrojenie« (1): Symphonia, consonantia, Zgodne brzmienie/ ſtroyne náſtroyenie. Mącz 436d.
2. Poduszczenie [czyje] (1):
Wyrażenie przyimkowe: »z nastrojenia« (1): cżłowiecżeńſtwo náſze ciągnie ſie/ z náſtroienia cżártá chytrego/ do powyzſzennośći á do rozlicżnych ſtanow ſwiátá tego. RejPos 319v; [bo owi nie z żadney złośći/ iedno z glupośći wpádli w śidłá cżártowſkie/ z náſtroienia ich PostępekPrCzart 30v].

Synonimy: 2. namowa, podeszczwanie, poduszczenie.

Cf NASTROIĆ

JR, TK