[zaloguj się]
[pdf]

NAUCZAJĄCY (8) part praes act

Oba a jasne.

Fleksja
sg
mNnauczający fNnauczającå
Inauczającym I
pl
G nauczających
I m nauczającymi
inne formy
sg m N a. pl N m pers - nauczający

sg m N nauczający (3). ◊ I nauczającym (1). ◊ f N nauczającå (1). ◊ pl G nauczających (1). ◊ I m nauczającymi (1). ◊ sg m N a. pl N m pers nauczający (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

I. Imiesłów od „nauczać”: przekazujący innym swą wiedzę, umiejętności lub poglądy; głoszący jakieś prawdy; docens Vulg, Modrz; instructivus, protrepticus Mącz; erudiens Vulg (7): Instructivus, Náuczáyąci. Mącz 328a.

nauczający kogo (2): A iſz był. pirworodny ſyn/ był kápłanem ofiáruiącym y náucżáiącym mną bráćią SkarŻyw 269; WujNT Tit 2/12.

nauczający czego (1): Długowiecżny y poććiwy then ieſt głową/ á prorok náucżáiący kłamſtwá ten ieſt ogonem. Leop Is 9/15.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Abowiem okazáłá ſię łáſká Bogá zbáwićielá náſzego wſzytkim ludźiom: náuczáiąca nas ábyſmy záprzawſzy ſię niepobożnośći [...] pobożnie żyli ná tym świećie WujNT Tit 2/12.

W połączeniu szeregowym (1): iáko Swięty Páweł náutza: Być Biſkupámi bes przygány/ iedney żony mężmi/ tzuynymi/ trzezwymi/ pobożnymi/ miernymi/ gośćinnymi/ náutzáiącymi/ niezbytetznymi/ niegrożącymi/ niemárnego zyſku ſſukáiącymi KrowObr 129v.

α. W funkcji rzeczownika (2): Bo nam ták wiárę chćieli przodkowie zálecáć: nietylko słowy náucżáiących [verbis docentium]/ ceremoniami y obrzędami zwierzchnemi/ ále też głoſow nachylániem ModrzBaz 132.

nauczający czego (1): Náuczáiący lubieżnych rzeczy y báśni. WujNT Aaaaaa2.

II. Prawdopodobnie imiesłów od „nauczać się”; w funkcji przymiotnika: łatwo się uczący (1): Disciplinabilis ‒ Nauczaiąci. Calep 329b.

Synonim: I.α. nauczyciel.

Cf NAUCZAĆ, NAUCZAĆ SIĘ

MM