[zaloguj się]
[pdf]

1. NIEKARANIE (7) sb n

W pisowni łącznej (6), w rozłącznej (1).

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w nie-); -kå- (6), -ka- (1) WujNT; drugie a jasne.

Fleksja
sg
G niekåraniå
A niekårani(e)
I niekårani(e)m
L niekåraniu

sg G niekåraniå (2). ◊ A niekårani(e) (2). ◊ I niekårani(e)m (1). ◊ L niekåraniu (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Niewymierzenie kary, bezkarność; impunitas Modrz (7): Tákći wiele może niewiádomość prawdy/ á zwłaſzcżá wtych oſobách/ ktorych chęć zá niekarániem obroćiłá śię w wielkie ſwowoleńſtwo y roſpuſtność. ModrzBaz 23.

niekaranie kogo (2): ModrzBaz 64v; Zgubá wſzytkiey ziemie zá nie karánie mężoboyeow. SkarKaz 315a marg.

niekaranie czego [= za co] (1): Iákoby to iych [szlachty] śláchectwo vrosło z ſwowoleńſtwá grzeſzenia/ á zniekaránia wyſtępkow. ModrzBaz 73.

a. W stosunkach między Bogiem a człowiekiem: odpuszczenie, darowanie kary (3): BLogoſlawioni ſą ktorym niepráwośći odpuſzcżono: á ktorych grzechy zákryto. (marg) Zákryćie o niekarániu rozumie Auguſtyn ś. (–) LatHar 160.

niekaranie za co (2): ſześć ich [grzechów przeciwko Duchowi Św.] názbieraſz. Roſpácż/ prozne ná miłośierdźiu Bożym y niekarániu zá grzech polegánie, poznáney prawdy nágánienie [...]. LatHar +++2v; WujNT 537.

Szereg: »odpuszczenie i niekaranie« (1): Przetoż to zákrywánie y niepoczytánie [...] nie ieſt nic inſzego/ iedno zgłádzenie y oddalenie grzechow przez ich odpuſzczenie/ y niekáránie zá nie. WujNT 537.

Synonimy: niekaźń, niepomszczenie; a. darowanie, odpuszczenie.

Cf 1. KARANIE, [NIEKARA], NIEKARNOŚĆ

ASt