Ten, kto a. to, co dorównuje komuś a. czemuś, zwykle pod względem zalet;
similis Vulg, PolAnt (34):
[To też pomni/ rownie poymi ſobye WirzbGosp B3.
]rownie czego (1): Ale tego roku ták były wielkie wiátry y wylanie morzá iż tego rownia żadny pámiętnik nie był [tj. nikt nie pamiętał] BielKron 442v.
rownie komu, czemu (29): Iákież thám [w niebie] wdzięcżne będzie odpocżynienie twoie [krześcijański starcze] w onym domku twoim dziwnemi roſkoſzámi ozdobionym á ochędożonym? ktoremu rownia żadne oko nie widáło áni vcho nie ſłycháło/ iáko o tym piſmá powiádáią. RejZwierc 127; Ktoregoć [Wojciecha Mieleckiego] cnotę męſtwo wielkie okázuię/ Bo we wſzem Krześćiańſtwie rownia im nie cżuię. PaprPan A4v; JanNKar B. Cf Fraza, Zwrot, Wyrażenie.
rownie czyje (1): trudno którégo mego rownia/ biegłość álbo vmieięntność/ do tego przyść może/ áby ſobie przy niém [królu Zygmuncie] ſnaść y śrzednią cénę przypiſáć á przywłaſzczyć mogła. Oczko A2v; [Weźḿ ſobie w dom/ ſwego rownia żonę/ Vznaſz po ciechę/ ná wſzelką ſtronę. WirzbGosp B3, B3].
Fraza: »rownia nie masz (
a. nie było), nie mieć (
a. nie najdować,
a. nie naleźć,
a. nie widzieć)« [
w tym:
komu,
czemu (
24),
w czym (
6),
w co (
1)] =
ktoś (
coś)
jest jedyny(
-e),
zwykle najlepszy(
-e),
największy(
-e);
nos est similis Vulg,
PolAnt [
szyk zmienny] (
20:
6):
Nyemáſz w yego ſwyątośći nigdzyey rownia żadnego LubPs Xv,
Xv marg,
Y6v;
Bo tey [mądrej pani, tj. śmierci] rownia ná ſwiecie w rozumie nie było RejWiz 96;
RejZwierz 1;
iż w tym kroleſtwie Kolchis [...] były owce z wełną bárzo dobrą/ [...] za ktorą wełnę ten krol wielkie ſkárby brał/ iż mu rownia w ſkárby ná ſwiecie nie było. BielKron 54v;
Pánie Boże wſzechmogący/ nie máſz tobie rownia ná niebie áni ná zyemi BielKron 77v;
á ſwoię [żonę] zábił [Herod Antypas] imieniem Máryánnę/ ktora tákiey cudnośći byłá/ iż iey ná ten cżás ſwiát rownia nie miał BielKron 139v,
1v,
27v,
150,
293v;
incomparabilis vir, Niepoſpolity człowiek/ który ſobie równia nie ma Mącz 280b;
byłby to táki koń żeby mu tu w tey okolicy rownia nie było. RejZwierc 90,
141v;
Tám dopiéro poznáią/ że/ pan/ imię tobie/ A/ iáko świát ieſt wielki/ niemaſz równia ſobie. KochPs 126;
Nie vczuwſzy ná ſercu ták wielkiey żáłośći/ Któréy rownia nie widzę w téy tu ſmiertelnośći. KochTr 6;
KochSz A2v;
KochPieś 15,
44;
Piękna pánno/ ktoréy my równia nie nayduiem: Piękna pánno/ ktoréy to ſmiele przypiſuiem/ Ześ ſwą piękną vrodą wſzytki célowáłá PudłFr 73;
PowodPr 21;
KlonWor 37;
[á tám ná wyſpie Cythera nálazł [Parys] Helenę/ [...] ktorey ná ſwiecie rownia nie było w cudnoſći BielKron 1551 11v;
TekstyPol 36/133;
Leop Gen 44/15 (Linde s.v. równia);
BibRadz 1.Reg 10/24 (Linde s.v. równia);
Sentencja Cv;
BiałPos 151 (Linde s.v. równia);
Roku tysiąc 587, dnia 26 Aprilis przyjechalim do Wenecyi, kędym widzieli miasto, którego równia niemasz w świecie RywKsięgi 253;
WujPosN 1584 I 100 (Linde s.v. równia);
GrzegŻarnPos 268v (Linde s.v. równia)].
~ w sensie negatywnym: ktoś jest najgorszy, coś jest najstraszniejsze (3): Trudnych rzecżj wielkie mnoſtwo. Ale nic nietrudnieyſzego/ Y ku znoſzeniu ćieżſzego: Iáko niewiáſtá ſwey woley/ Nie naydzie rownia złośći iey. BierEz B4v; Biádá/ ábowiem dźień ten wielki ieſt thák iż mu rownia niemáſz/ á ieſt czás vtrapienia Iakobowego BibRadz Ier 30/7; posterius et nequius isto nihil est, Niemáſz mu równia w złośći. Mącz 314d. ~
Zwrot: »rownia [komu], rownie [czemu] naleźć« (1:1): też opatrznym był [Pitagoras] że mu zſcięſkiem rownia było naleſć. BielŻyw 29; Kátágium kroleſtwo wielkie á známienite Thátárſkie/ ktoremu trudno ná ſwiecie rownie náleść. BielKron 269.
Wyrażenie: »i temu rownie« = itp. (1): ięliſmy ſye zbytków/ roſpuſty/ wſzetecznośći/ łákomſtwá/ y temu równia KochWr 26.
[Wyrażenie przyimkowe: »przez rownia« = najlepszy, niedościgniony, bez porównania: Hiszpani, sencá paryglá, iákoby przezrównia názwáli OczkoPrzymiot 82.]