Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEPEŁNOŚĆ

Następne hasło: NIEPENOWANIE »

NIEPEŁNY (6) ai

W pisowni łącznej (3), w rozłącznej (3).

Oba e prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz pełny).

Fleksja

sg
m	N	niepełny	n	N	niepełn(e)
	G	niepełn(e)go		G
	A	niepełny		A

pl
G		niepełnych

sg m N niepełny (1). ◊ G niepełn(e)go (1). ◊ A niepełny (1). ◊ n N niepełn(e) (1). ◊ pl G niepełnych (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde brak.

Znaczenia

1. Nie napełniony do wierzchu (3)
2. Niezupełny, niecały; częściowy (2)
3. Nie zapełniony (1)

1. Nie napełniony do wierzchu; non plenus PolAnt, Cn (3): GlabGad K2; pywa ſtharego achtelow nyepelnych kthore Gyerka ſchinkowala pywem mlodym dolyewali LibMal 1546/116v; Wſzythki rzeki śćiekáią ſię ku morzu/ á wżdy morze nie pełne BibRadz Eccle 1/7.

2. Niezupełny, niecały; częściowy (2):

Zwroty: »być niepełnego rozumu« = być grubianinem, prostakiem (1): żoná iego byłá ſnim/ ktora byłá bárzo ſtráſliwa y niepełnego rozumu [quae nimis erat terribilis et rustica] March³ T7.

»niepełnych słow pisać« (1): Notis scribere, Nieyákiemi znáki piſáć/ To yeſt nie pełnych słów piſáć. Mącz 250c.

3. Nie zapełniony (1): Obinanis, Z wierzchu próżny/ czczy/ nie pełny. Mącz 167b.

Synonimy: 2. niecały, niezupełny; 3. czczy, prożny.

Cf PEŁNY