niestocie komu [w tym: mnie (3), nam (1)] (4): O nieſtocie mnie nędzné vbogié/ inż iá nie vzrzę więcey pociechy mé. OpecŻyw 148, 32, 137; [Chłop] Choć nárzekaſz pánie woyćie Ale nam przedſię nieſtoćie RejRozpr F2v; [A przetoż niestoyćie mnie nád zdraycą tego Y ná złodzieiá domu mego! SądParysa 12v].

niestocie na kogo, na co (2): BielKom F7; Ach nieſtoćie ná ty Krześćijány/ Iż wolą być z niecnymi pogány. Niżli z ſobą w Krześćijáńſkiey zgodzie BielSat G2v; [SądParysa 12v].

[niestocie nad kogo: Niestoćie nád złodzieiá złosćiwego Ktory smiał złámáć małżeństwo stadłá krolewskiego! SądParysa 12v.]

Połączenia: »ach niesto(j)cie« (3): Ach nieſtocie mnie ſynu náſlodſſy [...] takes zeſſkaradzon ażemcie poznatz niemogla. OpecŻyw 137; Ach nieſtoycie ná ten ſwiát BielKom F7; BielSat G2v.

»biada mnie niestocie« (1): Zona ie^go Xantipe ſtoiąc tam narzekała, biada mnie nieſtocie że ten cżłowiek niewinny ma zaginąć BielŻyw 55.

»o niestocie« (3): O nieſtocie mnie nędzné/ ſynam bożego mnie poletzonégo ſtracila OpecŻyw 32, 148; O nieſtoćie/ iáko ćięſzkie groźby pod tym milcżeniem táią ſie. BielSpr 46v; [O nyestoyczye by mya kto alye wymowyl vdobrech lvdzy ŻywEufr 13].