![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: NIEUTOLNY | Następne hasło: [NIEUTOROWANY] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
NIEUTOLONY (3) part praet pass pf
nieutolony (2), nieutulony (1); nieutolony KochTr, ZawJeft; nieutulony KochPs.
Zawsze w pisowni łącznej.
e jasne, pierwsze o pochylone; -on- (2) KochTr, ZawJeft, -ón- (1) KochPs.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | nientólony |
| A | nieutólony | |
| pl | ||
|---|---|---|
| I | f | nieutulonémi |
sg m N nientólony (1). ◊ A nieutólony (2), ◊ [pl I f nieutulonémi.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.
W funkcji przymiotnika: Niedający się ukoić, powstrzymać; niepocieszony (3): Nie płácz namilſza mátko: puść precz te kłopoty: Puść żal nieutólony ZawJeft 42; [Nieutulony/ Implacabilis Volck Nnnv].
Wyrażenie: »nieutulony(-e) płacz, [łzy]« (2): A pan záś ſłyſząc ludźi nędznych nárzekánié/ Y płácz nieutulóny/ y ćięſzkié wzdychánié: Powſtánę ią (powiáda) ná rátunek ſmutnych KochPs 17; KochTr 20; [Płákáłá tedy mátká iego [młodego Tobiasza] nieutulonémi łzámi [irremediabilibus lacrimis] WujBib Tob 10/4 (Linde) [idem Leop]].
Synonimy: niepocieszny, nieukojony, nieuśmierzony.
KK