Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [NIEUWIAROWANIE]

Następne hasło: NIEUWIĄZANY »

NIEUWIAROWANY (3) part praet pass pf

W pisowni łącznej (2), w rozłącznej (1).

Teksty nie oznaczają é oraz ó; e prawdopodobnie jasne (tak w nie-); oba a jasne.

Fleksja

sg
f	N	nieuwiarowanå	n	N
	G	nieuwiarowan(e)j		G
	I			I	nieuwiarowan(e)m

sg f N nieuwiarowanå (1). ◊ G nieuwiarowan(e)j (1). ◊ n I nieuwiarowan(e)m (1).

Sł stp brak, Cn s.v, nieuchronny, Linde XVI w. s.v. uwiarować.

Znaczenia

W funkcji przymiotnika: Taki, którego nie można odmienić, uniknąć, przed którym nie można się uchronić, nieuchronny (3)

W funkcji przymiotnika: Taki, którego nie można odmienić, uniknąć, przed którym nie można się uchronić, nieuchronny; inaversabilis, indeclinabilis, indeclinatus, ineluctabilis, inevitabilis Cn (3): Abowiem złośnicy nie chcąć znáć ćiebie/ [...] nieuwiárowánem przeſládowániem [persecutionme passi inexcusabiliter] y ogniem byli niſzcżeni. BibRadz Sap 16/16.

W połączeniach szeregowych (2): SkarŻyw 151; Przyidźie czás gdźie miłośierdźie odſtąpi/ á ſpráwiedliwość ſzczera nieodwłoczna/ nie zbyta/ nie vwiárowána/ naſtąpi. SkarKaz 7b.

Synonimy: nieomylny, nieuchronny, nieustrzeżony.

Cf NIEUWAROWANY, UWIAROWAĆ SIĘ