[zaloguj się]
[pdf]

OBALISTY (1) ai m

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a jasne.

Fleksja

N sg obalisty. ◊ [pl A obalist(e). ◊ L obalistych.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

1. Chwiejący, chylący się do upadku; ruinosus Calep, Cn; labilis, lapsibundus, praecipitans Cn: Ruinosus – Obalyſti łatwi do obalienią. Calep 933a.
2. [Zrujnowany, zburzony, zmieniony w ruinę; ruinosus Vulg:
Wyrażenia: »obaliste budowanie«: W on dzień gdy was ocżyśćię od wſſyſthkich niepráwości wáſſych/ Y vcżynię że będą obywáne miáſtá/ y znowu zbuduię obáliſte budowánia [et instauravero ruinosa] Leop Ez 36/33 (Linde).

»obaliste miejsce« = ruiny: Synu cżłowiecży/ ći ktorzy mieſſkáią w tych obáliſtych mieyſcách [qui habitant in ruinosis his] ná źiemi Iſráelſkiey/ mowiąc ták powiádáią Leop Ez 33/24 (Linde).]

Synonimy: 1. chwiejący się; 2. poborzony.

Cf NIEOBALISTY, OBALONY

MC