[zaloguj się]
[pdf]

OBDAROWANIE (4) sb n

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w obdarować); oba a jasne (w tym w pierwszym 1 r. błędne znakowanie); teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg pl
N obdarowani(e)
G obdarowaniå
A obdarowani(e) obdarowania

sg N obdarowani(e) (1). ◊ G obdarowaniå (1). ◊ A obdarowani(e) (1). ◊ pl A obdarowania (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. s.v. obdarować.

Dar (o boskich darach nadprzyrodzonych) (4): Máiąc obdarowánia rozne podle tey łáſki [habentes autem donationes secundum gratiam Rom 12/6] ktora nam ieſt daná Leop YY4v, AAA4v: [żeby od wielu perſon było dziękowano Pánu Bogu zá nas/ z tego obdárowánia [donationis] ktore w nas ieſt. Leop 2.Cor 1/11 (Linde)].

obdarowanie czyje [= przez kogo] (2): PRzetoż ćiebie pośrzedniká y iednacżá prośimy [...] Duchá twego obdárowánie y iego święte obnowienie/ w tey miłośći ktorąś nam záſłużył ſam/ miłośćiwie obroć. ArtKanc D5v; Tyś ſam ieſt Boſkie obdárowánie/ tyś ieſt Oycowſko záślubienie ArtKanc H7.

Synonimy: dar, obdarzenie.

Cf OBDAROWAĆ

LW